Hakaret ve kasten yaralama suçlarından sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125/1, 86/2, 62/1 ve 52/2-4. maddeleri uyarınca 1.500,00 ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair, Turgutlu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/05/2015 tarihli ve 2014/517 esas, 2015/867 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 07.12.2016 tarih ve 2015/13765 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 22.12.2016 tarih ve 2016/399596 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede; Sanığa isnat edilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125.maddesi kapsamında kalan hakaret suçu ile aynı Kanun"un 86/2.maddesi kapsamında kalan basit yaralama suçlarının takibi şikayete bağlı suçlardan olmasına nazaran, müşteki ...’ın 07/04/2015 tarihli celsede şikayetinden vazgeçtiği gözetilerek, sanık hakkmdaki kamu davasının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/8. maddesi hükmünce düşürülmesine karar vermek gerekirken yazılı olduğu şekilde mahkumiyet hükmü kurulmasında, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kanun yararına bozma isteminin kapsamına, talebin niteliğine, daha önce Yargıtay 18. Ceza Dairesince 03.11.2016 tarih ve 2016/675 Esas, 2016/15274 sayılı ek görüş için tevdi kararı verilmiş olmasına göre, 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulu"nun 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler" kısmı ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca işin incelenmesi Yüksek Yargıtay 18. Ceza Dairesine ait olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE; dosyanın incelenmek üzere ilgili daireye GÖNDERİLMESİNE; 22.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.