MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin davalı ... İl Özel İdaresi işçisi olduğunu, davalı kurumun 25/10/2005 tarihli yazısıyla İl Kültür Müdürlüğü emrine görevlendirildiğini, İl Kültür Müdürlüğü emrinde görev yaptığı dönemde fazla çalışma yapılmasına rağmen karşılığı ücret alacağının ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 03/11/2015 tarihli ilamıyla bozulmuştur. Bozma ilamına uyma kararı verilerek devam edilen yargılama sonucunda, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Davalı vekilinin temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle; mahkemenin bozma öncesindeki ilk hükmüne yönelik temyiz dilekçesinde ileri sürülmeyen bir kısım itirazların ilk defa bu aşamada ileri sürülmesinin mümkün olmamasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkan bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacı vekilinin temyizine gelince;
Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere, ayrıca bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkan bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki paragrafların kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece, bozmadan sonraki hükümde, 26/12/2016 düzenlenme tarihli bilirkişi raporuna itibar edilerek, fazla çalışma ücreti alacağı brüt 4.997,45 TL tutarında hüküm altına alınmıştır. Söz konusu raporda, kayıt bulunan dönemle sınırlı olmak üzere yapılan hesapta, 17:00-08:00 saatleri arasındaki çalışmadan, ikibuçuk saat ara dinlenme süresinin düşümüyle fiili çalışmanın onikibuçuk saat kabul edildiği ve onbir saati aşan kısım olan (12,5-11 = 1,5) günlük birbuçuk saatin fazla çalışma olduğunun esas alındığı anlaşılmaktadır. Ancak, 17:00-08:00 saatleri arasındaki çalışma (Postalar Halinde İşçi Çalıştırılarak Yürütülen İşlerde Çalışmalara İlişkin Özel Usul Ve Esaslar Hakkında Yönetmelik’in 7. maddesi uyarınca, “çalışma süresinin yarısından çoğu gece dönemine rastlayan bir postanın çalışması, gece çalışması sayılır” hükmü de nazara alınarak) gece çalışmasıdır. Dolayısıyla, çalışılan günde, ara dinlenme düşümü sonrasında, günlük yedibuçuk saati aşan çalışmanın (somut olay bakımından; 12,5 saat -7,5 saat = 5 saat) fazla çalışma sayılması gerekecektir. Anılan sebeple, şimdiki gibi kayıt bulunan dönemle sınırlı olmak üzere ve fakat çalışılan günler bakımından günlük birbuçuk saat değil, beş saat fazla çalışma bulunduğu esas alınarak fazla çalışma ücreti alacağı yeniden hesaplanmalıdır.
Diğer taraftan, dava tarihinin 22/07/2010 olmasına rağmen, gerekçeli kararda, dava dilekçesi özetinin yer aldığı ilk paragrafta, dava dilekçesi tarihinin 22/07/2012 olduğunun belirtilmesi de hatalı olmuştur.
Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.