Uyuşturucu madde ithal etme - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/1819 Esas 2020/4074 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : NİZİP Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ithal etme
Hüküm : Değişen suç vasfına göre uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûmiyet


Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, ancak;
1-Sanık hakkındaki olay tutanağı, ele geçen maddeye ilişkin ekspertiz raporu veya uyuşturucu madde kullandığının teknik yöntemlerle tespit edildiğine ilişkin rapor dahil olmak üzere tüm soruşturma evrakları ile kovuşturma evraklarının fiziki olarak aslı ya da onaylı örneklerinin denetime olanak verecek şekilde dosya içerisinde bulundurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede; sanık ... hakkında; Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.11.2014 tarih, 2014/159 esas ve 2014/425 karar sayılı dosyasında, suç tarihi 04.11.2013 ve iddianame tarihi 18.03.2014 olan uyuşturucu madde ticareti yapma suçu nedeniyle yargılamanın yapıldığı belirlenmekle, belirtilen dosyanın hukuki denetime elverecek şekilde getirtilerek, suç ve iddianame tarihleri gözönüne alınarak hukuki kesinti oluşup oluşmadığı değerlendirildikten sonra, hukuki kesinti oluşmadığı anlaşılan dava veya davalar derdest ise aralarındaki bağlantı nedeniyle dava dosyalarının birleştirilmesi, hüküm verilmiş ve kesinleşmiş ise dosyaların aslı yada onaylı fotokopileri temyiz denetimine olanak verecek şekilde getirtilerek bu dosya içine konması; tüm deliller birlikte değerlendirilip, eylemlerinin tek suç veya iki ayrı suç ya da zincirleme suç oluşturup oluşturmadığı tartışıldıktan sonra sanığın hukukî durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Sanığa ek savunma hakkı verilmeden TCK"nin 58. maddesi uyarınca sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 226. maddesine aykırı davranılması,
4-Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve E.2014/140; K.2015/85 sayılı kararının 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmesi ve 7242 sayılı yasadaki değişiklik nedeniyle yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması
Bozmayı gerektirmiş, sanığın, müdafinin ve Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 08.07.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.