Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6194 Esas 2019/16799 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6194
Karar No: 2019/16799
Karar Tarihi: 31.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6194 Esas 2019/16799 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, İzmir Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında sanığın önceki hükümlerinden en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği şeklinde bir karar verdi. Kararda belirtilen 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesi uyarınca, tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamayacağı ifade edildi. Tekerrürün yeterince belirtildiği takdirde tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmemesi gerektiği ve bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği de belirtildi. Kararda ayrıca 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı da dikkate alındı. Kanun maddesinin öngördüğü hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görüldü. Ancak temyiz itirazları yerinde görülmediği için hüküm istenildiği gibi onandı. Kararda belirtilen kanun maddeleri: - 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirleriyle İlgili Kanun'un 108/2. maddesi - 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/6194 E. , 2019/16799 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Mahkemece hangi ilamın tekerrüre esas alındığı karar yerinde belirtilmemiş ise de; 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesinde yer alan “tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca önceki hükümlülüklerinden en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2012/6-1431 esas, 2013/18 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, sanığın mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek bulunmadığı, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği hususu gözönüne alındığında tekerrüre esas alınan mahkumiyet kararının gösterilmemesi bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 31/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.