MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, mesken nitelikli bağımsız bölümün işyeri olarak kullanılmasından dolayı eski hale getirilmesi ve davalıların Kat Mülkiyeti Yasasının 33/3. maddesince cezalandırılmaları istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davada, tapuda mesken olarak gösterilen bağımsız bölümün işyeri olarak kullanıldığı ileri sürülerek, bu bağımsız bölümün meskene dönüştürülmesi ve davalıların 634 sayılı Yasanın 33/3. maddesi gereğince cezalandırılmaları istenilmiş, mahkemece davacının dava açmakta hukuki menfaati bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Dosyada toplanan bilgi ve belgelerden; özellikle tapu kayıtları ile yerinde yapılan inceleme sonucu düzenlenen bilirkişi raporu içeriğinden, anataşınmazda kat mülkiyetinin kurulmuş bulunduğu, dava konusu bağımsız bölümün tapuda mesken olarak gösterildiği, buna karşın bu bağımsız bölümün "... Gelinlik" adı altında gelinlik satış yeri dolayısıyla işyeri olarak kullanıldığı anlaşılmaktadır.
Kat Mülkiyeti Yasasının 24. maddesinin ikinci fıkrası hükmü uyarınca tapuda mesken olarak gösterilen bağımsız bir bölümün işyeri olarak kullanılabilmesi için bu konuda anataşınmazdaki tüm kat maliklerinin oybirliğiyle karar vermeleri gerekir. Dosya kapsamında kat malikleri kurulunca oybirliğiyle alınmış bir karar bulunmadığına göre mesken nitelikli olup işyeri olarak kullanıldığı anlaşılan bu bağımsız bölümün Kat Mülkiyeti Yasasının 24. maddesinin ikinci fıkrası ve 33. maddesi hükümleri uyarınca meskene dönüştürülmesine hükmedilmesi gerekirken yerinde görülmeyen gerekçeyle davanın reddine karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.