Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5310 Esas 2019/2797 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5310
Karar No: 2019/2797
Karar Tarihi: 28.02.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5310 Esas 2019/2797 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, taksirle öldürme suçlamasıyla sanığı suçlu bulup mahkum etti. Ancak, mahkemenin TCK'nın 50/4. maddesi hakkında yaptığı hüküm yanlıştı çünkü bu maddeye göre, taksirli suçlardan hapis cezası uzun süreli olsa bile, adli para cezasına çevrilebilir. Ancak bu hüküm, bilinçli taksir durumunda geçerli değildir. Mahkeme, sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğini kabul etmişti, ancak hapis cezasını paraya çevirme seçeneğini göz önünde bulundurmamıştı. Bu nedenle, dava dosyası yeniden incelenmek üzere geri gönderildi.
Kanun maddeleri:
-TCK'nın 85/1, 22/3, 62, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri.
-TCK'nın 50/4. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2018/5310 E. , 2019/2797 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin ve sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak bu hükmün bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirle hareket ettiği mahkemece de kabul edilen sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesinin mümkün olmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.