MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdure hakkında Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim dalınca tanzim edilen 08.04.2011 tarihli raporda, tespit edilen travma sonrası stres bozukluğunun cinsel istismar sonrasında meydana gelebilecek nitelikte olduğunun bildirilmesi ve aynı makam tarafından düzenlenen 06.12.2011 tarihli raporda, saptanan psikiyatrik setmptomların post travmatik stres bozukluğunun tanı kriterlerini karşılamadığı saptanan depresyon kliniğinin cinsel istismar olayından daha ziyade günlük yaşam olaylarından kaynaklandığı, bu durumun direkt olarak iddia edilen cinsel eylemden kaynaklandığının kesin tıbbi delilleri bulunmadığı, iddia edilen cinsel eylem ile ilgili olarak beden ve ruh sağlığının bozulduğunun kesin tıbbi delilleri bulunmadığının belirtilmesinden sonra, Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim dalı tarafından hazırlanan 28.06.2012 tarihli raporda ise, mağdurenin ruh sağlığının sanığın cinsel eylemine bağlı olarak bozulduğunun ifade edilmesi karşısında, anılan raporların içerikleri itibariyle çelişkili olup açıklayıcı ve kanaat verici nitelikte bulunmadığı gözetilerek öncelikle dosyanın, gerekmesi halinde de mağdurenin İstanbul Adli Tıp Kurumu sevkiyle olay nedeniyle ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususunda rapor aldırılmasından sonra mevcut çelişkilerin devam etmesi halinde ayrıca Adli Tıp Kurumu Genel Kurulundan
aldırılacak rapora göre TCK"nın 103/6. maddesinin tatbiki yönünden sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Sanığın, onbeş yaşını tamamlamakla birlikte fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama yeteneği gelişmemiş olan mağdureye yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarını suçunu cebir ve tehdit kullanarak işlemesi karşısında hakkında koşulları oluştuğu halde TCK"nın 103/4. maddesinin uygulanmaması neticesinde eksik ceza tayini,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 12.09.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.