Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/2168 Esas 2022/1585 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
...
...

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 12/03/2015 tarihinde verilen dilekçeyle temliken tescil olmadığı takdirde tazminat talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın tapu iptali ve tescil talebinin reddine, tazminat talebinin kısmen kabulüne dair verilen 12/042018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacılar vekili ve davalı vekili tarafından talep edilmiştir. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.

KARAR

Dava, TMK'nın 724. maddesi uyarınca tapu iptal ve tescil olmadığı takdirde tazminat istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davacıların tapu iptal ve tescil isteminin reddine, ikinci kademe tazminat isteminin ise kısmen kabulü ile 35.890,56 TL asgari levazım bedelinin davalıdan alınarak davacılara verilmesine karar verilmiştir.
Davacılar vekili ve davalı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar, davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, mahkemece 35.890,00 TL asgari levazım bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmiş ve davalı temyiz dilekçesinde kabul edilen bu miktara itiraz etmiştir. Davacılar vekili, yargılama esnasında davasını 103.893,42 TL üzerinden harçlandırmış ve temyiz dilekçesinde, mahkemece kabul edilen miktara itiraz ederek yapının değeri olan 73.207,00 TL'nin tahsiline karar verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Yapı bedelinden kabul edilen miktar çıkartıldığına geriye kalan 37.316,44 TL bedele itiraz etmiştir. Her iki tarafça itiraz edilen miktarlar karar tarihi itibariyle geçerli olan 72.070,00 TL temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı ve davalı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz istemlerinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacılar vekilinin ve davalı vekilinin TEMYİZ DİLEKÇELERİNİN AYRI AYRI REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin yatırılan harcın yatıranlara iadesine, 02.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.