Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/1171 Esas 2016/5473 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 04/10/2010 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06/05/2014 günlü kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı ..."ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararların ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, 03/10/2006 tarihinde davalılar tarafından ayağından silahla yaralandığını, yaralanma nedeniyle 1 yıl çalışamadığını ayrıca sakat kaldığını belirterek uğramış olduğu maddi ve manevi zararının giderilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının davalıların eylemi nedeniyle malül kalacak derecede yaralandığı gerekçesiyle istem kısmen kabul edilmiştir.
Dosya kapsamından; davaya konu olayla ilgili ceza yargılamasının .. esas, .. karar sayılı dava dosyası ile görüldüğü anlaşılmaktadır. Anılan dosyada davalıların sanık olarak yargılandıkları ve davacıyı 5. derecede kemik kırığı oluşturacak, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralayan kişinin sanıklardan ... olduğu, diğer sanıkların kavga sırasında davacıyı darp ettiklerinin ancak silahla yaralama olayına karıştıklarına ilişkin delil bulunmadığı tespitinin yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu tespite göre de davalılardan ..."ın 5237 sayılı TCK"nın 86/2. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmiştir. Her ne kadar anılan hüküm Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından bozulmuş ise de; bozma kararı usule ilişkindir. Mahkemece de bu durum tespit edilmiş ve ceza mahkemesinin belirlediği maddi olgu benimsenmiştir.
Davacının maddi ve manevi tazminat istemlerinin konusu, hem sakat kalmaya yol açacak şekilde silahla yaralanma hem de kavga esnasındaki basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanma olaylarıdır.
Davacının her iki olay nedeniyle tek manevi tazminat istediği gözetildiğinde davalıların, kendi içlerinde birbirlerine rücu hakları saklı kalmak kaydıyla hükmedilen manevi tazminattan müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulmaları yerinde olmuştur. Ancak; hükmedilen maddi tazminat, davacıda silahla yaralama olayı sonucu oluşan sakat kalma durumundan kaynaklandığından, silahla yaralama olayına karışmadığı anlaşılan davalılardan ..."ın maddi tazminatla sorumlu tutulması doğru görülmemiştir. Anılan davalı bakımından maddi tazminat isteminin reddi gerekir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.