Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/7643 Esas 2019/2672 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7643
Karar No: 2019/2672
Karar Tarihi: 26.02.2019

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/7643 Esas 2019/2672 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık 2.94 promil alkollü olarak araç kullanmak suçundan mahkum edildi ancak temyiz itirazı kabul edilmedi. Temel ceza belirlenirken kast, suçun işleniş biçimi ve tehlikenin ağırlığı göz önünde bulundurulmalıdır. Sanığın 2.94 promil alkollü olarak araç kullanması cezanın alt sınırından daha fazla uzaklaşılmak suretiyle hüküm verilmesine sebep oldu. Mahkeme kararında adli para cezasına çevrilen hapis cezasının adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'ın 52/3. maddesinde aykırı davranıldığı tespit edildi. Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, hapis cezası adli para cezasına çevrilecek, adli para cezasının 50 tam gün karşılığı 1000 TL olacak şekilde belirlenmesine, ayrıca bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesaplanarak 1000 TL adli para cezası verilmesine karar verildi. Kanun maddeleri ise TCK'nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2018/7643 E. , 2019/2672 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın 2.94 promil alkollü olarak araç kullandığı da gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşılmak suretiyle hak ve nasafete uygun bir cezaya hükmedilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın CMK"nın 231. maddesinin uygulanması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak,sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 50 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 1.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 26/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.