Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6695 Esas 2020/1172 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6695
Karar No: 2020/1172
Karar Tarihi: 05.02.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6695 Esas 2020/1172 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, bir kişi hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, mahkeme kararı temyiz edilerek yapılan incelemeler sonucunda, sanığın kısmi olarak suçunu kabul ettiği ve suça konu olan eşyaların bir kısmını kendi rızası ile yerini göstermek suretiyle katılana iade ettiği ortaya çıktığı için mahkeme kararı bozulmuştur. Bozma sebepleri arasında, hüküm kurulurken kanun maddelerinin yanlış uygulanması ve çelişkili hükümler verilmesi de yer almaktadır. Bu nedenle, mahkeme kararı tebliğnameye uygun olarak bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- TCK’nın 168/4. maddesi: Sanığın katılana kısmi geri vermeye rızası bulunup bulunmadığını sorarak hüküm kurma imkanını verir.
- TCK’nın 168/1. maddesi: Sanığın kısmi geri vermeye rızası varsa cezasının belli oranda düşürülmesini düzenler.
- TCK’nın 50. maddesi: Hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesini düzenler.
- TCK’nın 116/2. maddesi: İşyeri gibi yerlerin dokunulmazlığını ihlal etmekten cezalandırır.
- TCK’nın 116/1. maddesi: Konut dokunulmazlığını bozmaktan cezalandırır.
- TCK’nın 53/1. maddesi: Hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak hak yoksunluğuna uğramayı düzenler.

13. Ceza Dairesi 2019/6695 E. , 2020/1172 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Emniyet görevlileri tarafından yapılan araştırma sonucunda yakalanan sanığın suçu kabul ederek suça konu eşyaların bir kısmının kendi rızası ile yerini göstermek suretiyle katılana kısmi olarak iadesini sağladığı anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nın 168/4. maddesi uyarınca katılandan kısmi geri vermeye rızası bulunup bulunmadığı sorulmak suretiyle sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hüküm yönünden TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı belirlenmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan hüküm kurulurken TCK"nın 50. maddesi uyarınca hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrildiği halde, mala zarar verme suçundan kurulan hükümde anılan maddenin uygulanmaması suretiyle hükümde çelişki yaratılması,
3-Katılanın dövme üzerine olan işyerinden yapılan eylemde, 5237 sayılı TCK"nın 116/2. maddesi yerine yazılı şekilde TCK"nın 116/1. maddesinde belirtilen konut dokunulmazlığını bozma suçundan uygulama yapılması,
4-Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan adli para cezasına mahkum edilen sanık hakkında hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
5-Mala zarar verme suçundan kurulan hükümde, hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile sanığın ceza süresi dikkate alınmak suretiyle 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 05.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.