Görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3757 Esas 2020/2707 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3757
Karar No: 2020/2707
Karar Tarihi: 16.12.2020

Görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3757 Esas 2020/2707 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Sanıklara görevi kötüye kullanma suçlamasıyla dava açılmıştır. Ancak suçun işlenme tarihi ile temyiz inceleme tarihi arasındaki zaman dilimi itibariyle suçun zamanaşımına uğradığı belirlenmiştir. Bu nedenle sanıklar hakkında beraat kararı verilmiştir. Suçun işlendiği tarih ile temyiz inceleme tarihi arasındaki durma süreleri de dikkate alınarak suçun zamanaşımı gerçekleşmiştir. Sanıkların icrai ve ihmali davranışları 5237 sayılı TCK'nın 257/1-2. maddelerinde öngörülen cezalarının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu belirtilmiştir. Hükümler 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK'nın 321. maddesi uyarınca ayrı ayrı BOZULMASINA karar verilmiştir. Ancak sanıkların yeniden yargılanması gerekmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri gereğince kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE karar verilmiştir. Kanun maddeleri; 5237 sayılı TCK'nın 257/1-2, 66/1-e ve 67/4; 5320 sayılı Kanunun 8/1; CMUK'nın 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleridir.

9. Ceza Dairesi 2020/3757 E. , 2020/2707 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanmak
Hüküm : Sanıklar haklarında ayrı ayrı beraat

Dosya incelendi;
Hüküm Cumhuriyet Savcısı tarafından 26/03/2015 tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş ise de, Cumhuriyet Savcısının temyiz dilekçesinde yer alan 07/04/2015 tarihli sanık lehine temyizden vazgeçme şerhi ile temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşıldığından incelemenin katılan vekilinin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklara isnat edilen icrai ve ihmali davranışla görevi kötüyü kullanma suçlarının 5237 sayılı TCK"nın 257/1-2. maddelerinde öngörülen cezalarının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, suç tarihi olan 12/02/2008 ile temyiz inceleme günü arasında durma süreleri de nazara alındığında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca ayrı ayrı BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 16/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.