Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2015/8330 Esas 2015/10673 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, kamulaştırmasız el atma nedenine dayalı olarak ... İli ... İlçesi ... Mahallesi ... ada ... parsel sayılı taşınmaz bedelinin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın ... Belediyesi yönünden kabulüne, ... yönünden yargı yolu yönünden reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz istemlerinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Mahkemece yapılan araştırma ve inceleme ile alınan bilirkişi raporu hüküm kurmaya yeterli değildir.
Şöyle ki;
Bilirkişi kurulunca somut emsal alınan ... Mahallesi ... ada ... parsel sayıı taşınmazın dava konusu taşınmazla karşılaştırılması sonucunda; emsalin dava konusu taşınmazdan % 650 daha değerli olduğu kabul edilmek suretiyle değerlendirme yapılmış ve mahkemece de bu rapora dayalı olarak hüküm kurulmuştur.
2942 Sayılı Yasanın 11. maddesinin (d) bendi gereğince emlak vergi değerlerinin dava konusu taşınmaz ile emsalin karşılaştırılmasında gözönünde tutulması gerekir. Bu itibarla dava konusu taşınmazın ve emsalin emlak vergisine esas tutulan asgari m² değerlerinin oranı ile bilirkişi raporunda değerlendirmeye esas alınan oran birbirinden fahiş ölçüde farklı olduğunda bu farklılık ve çelişki giderilmelidir. Dosyadaki kayıtlara göre 2012 yılında dava konusu taşınmazın emlak vergisine esas değeri 91,60TL emsal alınan ... Mahallesi ... ada ... parselin vergi değeri ise 64,13 TL dir. Bu durumda emlak vergi değerleri bakımından dava konusu taşınmazın emsal taşınmazın değerinden daha fazla olduğu ve vergi değerlerinin bilirkişi tarafından yapılan değerlendirmeye ters düşecek nitelikte olduğu açıktır. Dolayısıyla emsal taşınmazın uygun emsal olduğunun kabulü mümkün olmayıp, dava konusu taşınmaza vergi değerleri itibarıyla daha uygun emsaller bulunabileceği halde bu taşınmazı somut emsal olarak değerlendiren bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
2942 Sayılı Kamulaştırma Kanununun 6487 sayılı Kanunla değiştirilen geçici 6.maddesinin onikinci ve onüçüncü fıkraları 13.03.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 13.11.2014 tarih, 2013/95 Esas ve 2014/176 Karar sayılı kararıyla iptal edildiğinden; 04.11.1983 tarihinden sonra elatılan taşınmazlar yönünden, kamulaştırmasız elatma nedeniyle açılan davalarda, mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretinin nispi olarak uygulanması gerektiğinden de kararın bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 18.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.