Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/222 Esas 2020/2284 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/222
Karar No: 2020/2284
Karar Tarihi: 11.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/222 Esas 2020/2284 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, hırsızlık suçundan sanık ...'ı mahkum etti. Ancak, temyiz istemleriyle ilgili kararda \"bir hafta\" yerine \"15 gün\" olarak belirtilmesi yanıltıcı olduğu için yeniden incelenmesine karar verildi. Mahkeme kararlarında başvuru süresi, mercii, şekli ve başlangıç tarihi açıkça belirtilmeli. İncelenen dosyalarda sanığın temyiz taleplerinin süresinde olduğu tespit edildi. Sanık ...'ın daha önceki kararın temyiz edilmediği için yeniden temyize gidemeyeceği belirtildi ve temyiz istemi reddedildi. Sanık ...'ın hüküm duruşmasına katıldığı, delillerin toplandığı ve hakimin takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından hüküm istem gibi ONANDI. Kanun maddeleri: Anayasa'nın 40/2, CMK'nın 34/2, 231/2, 232/6, 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 317.maddesi.

2. Ceza Dairesi 2020/222 E. , 2020/2284 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Anayasa"nın 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarında başvurulacak kanun yolu, mercii, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerektiği halde, sanık ...’in yüzüne karşı, sanık ... ve müdafiinin yokluğunda verilip sanık ...’a 14.02.2019 tarihinde tebliğ edilen hükümde, kanun yoluna başvuru süresinin ""bir hafta"" yerine ""15 gün"" olarak gösterilmesi karşısında, sanık ...’ın 07/02/2019, sanık ... müdafiinin 28/02/2019 tarihli temyiz taleplerinin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın mahkemenin 09/10/2013 tarihli kararını temyiz etmediği, Dairemizin 17/09/2018 tarih, 2018/3353 E. - 2018/9623 K. sayılı kararındaki sanık ... hakkındaki bozmanın, sanığa da sirayet ettirilmesinin, sanığa bozmadan sonra verilen 30/01/2019 tarihli hükmü temyiz hakkı vermeyeceği ve sirayet müessesesinin yasal sonucu gereği sanığın bu hükmü temyiz etme olanağı bulunmadığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;

Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 11/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.