Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin hüküm fıkrasında, TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesi uyarınca taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtaratı isabetli bulunmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Katılanın yaralanmasına ilişkin olarak 29.08.2014 tarihli, 25 Aralık Devlet Hastanesinde alınan geçici doktor raporunda “BTM ile giderilemez.Sağ femurda hassasiyet mevcut” olduğunun belirtilmesi ve katılanın kaza neticesinde sağ ayağının kırıldığını beyan etmesi karşısında; katılana ait tüm tıbbi bilgi ve evraklar temin edilerek kesin raporu aldırıldıktan sonra, sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerekir iken, katılanın yaralanmasının niteliği net olarak belirlenmeden yazılı şekilde eksik inceleme ile sanık lehine hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 26.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.