4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/13702 Esas 2018/199 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13702
Karar No: 2018/199
Karar Tarihi: 10.01.2018

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/13702 Esas 2018/199 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada, sanığın 4733 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hüküm giydiğini ve hükümlülük, müsadere, tasfiye cezalarına çarptırıldığını öğreniyoruz. Yerel mahkeme çıkarılan karar temyiz edildiğinde, dosyanın incelenmesinden sonra davaya katılma ve temyiz etme yetkisi bulunmayan bir kişinin temyiz inceleme istemi reddedildi. Bununla birlikte, sanık müdafiinin temyiz talebi kabul edildi ve karar bozuldu. Bozmadaki nedenler ise 5271 sayılı CMK'nın 307/2. maddesine (1412 sayılı CMUK 326/2) aykırı davranılması, adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilebileceğinin belirtilmemesi, hükümde çelişki yaratılması ve dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine dair karar ile yetinilmesi gerekirken tasfiyesine de karar verilmesidir.
Kanun maddeleri:
- 4733 sayılı Kanun: Kamu İhale Kanunu
- 5320 sayılı Kanun: Ceza Muhakemesinde Adli Yardım ve Adli Sicil Kayıtlarının İşlenmesi Hakkında Kanun
- 1412 sayılı CMUK: Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu
- 5271 sayılı CMK: Ceza Muhakemesi Kanunu
- 5739 sayılı Kanun: Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kan

7. Ceza Dairesi 2016/13702 E. , 2018/199 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-... vekilinin temyizine göre yapılan incelemede;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen, davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmayan ... vekilinin vaki temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık müdafiinin temyiz talebinin yapılan incelemesinde;
Dairemizin 25.02.2014 gün ve 2013/14099 Esas – 2014/2885 Karar sayılı Bozma ilamı sonrasında verilen 23.09.2014 günlü karar ile sanık hakkında bozma ilamına konu 19.04.2012 günlü mahkumiyet kararına göre daha ağır ceza tayin edildiği halde sanıktan bozmaya karşı diyecekleri sorulmadan hüküm tesisi suretiyle 5271 sayılı CMK.nun 307/2. maddesine (1412 sayılı CMUK 326/2) aykırı davranılması,
Kabule göre ise;
1-01/03/2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, yine 01/06/2014 tarihli 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile 3. ve 8. fıkralarındaki değişiklikler ve 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğinin belirtilmesi,
2-Hükmün esasını oluşturan kısa kararda, sanığın tekrar suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaat oluşmaması nedeniyle TCK.nun 51. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği halde, gerekçeli kararın gerekçe kısmında sanığın tekrar suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaat oluşması nedeniyle TCK.nun 51. maddesi uyarınca hapis cezasının ertelenmesine karar verilmek suretiyle hükümde çelişki yaratılması,
3-Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine dair karar ile yetinilmesi gerekirken tasfiyesine de karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.