2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/14825 Karar No: 2020/2281 Karar Tarihi: 11.02.2020
Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14825 Esas 2020/2281 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bir hırsızlık suçuyla ilgili olarak bir sanığı ve suça sürüklenen çocukları mahkum etmiştir. Sanık müdafiinin temyiz talebi reddedilmiştir çünkü vekaletname ilişkisi bulunmamaktadır. Suça sürüklenen çocukların mahkumiyetleri ise temyiz edilmektedir. Hüküm çerçevesinde suça sürüklenen çocuk, üst sınır ceza miktarına göre 7 yıl 6 ay ile 11 yıl 3 ay arasında cezaya çarptırılmıştır. Ayrıca hırsızlık suçundan mahkum olan çocuğun 1 yıllık hapis cezası adli para cezasına çevrilmeliydi ancak hesaplama hatası yapılarak cezası eksik hesaplandı. Mahkemenin kararı temyiz edilmemiştir ve bu nedenle onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-a, 143, 31/2, 66/1-d, 66/2, 67/4 ve 50/1-a, 52/2 maddeleri ile 53. maddenin bazı bölümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesine ilişkin hükümleri yer alır.
2. Ceza Dairesi 2019/14825 E. , 2020/2281 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1- Sanık müdafiinin temyiz isteminin incelemesinde; Sanık ... ile yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünü temyiz eden Av. ... arasında geçerli bir vekalet ilişkisi bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık adına hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmayan Av. ...’nın temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE, 2- Sanık ve suça sürüklenen çocuklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde; Suça sürüklenen çocuk ...’in eylemine uyan, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-a, 143. ve 31/2. maddelerinde öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-d, 66/2 ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 7 yıl 6 ay ve 11 yıl 3 aylık dava zamanaşımı sürelerinin dolmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiş; suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan belirlenen 1 yıl hapis cezasının TCK"nın 50/1-a ve 52/2 maddeleri uyarınca günlüğü 20 TL hesabı ile adli para cezasına çevrilirken 1 yılın 365 gün olduğu gözetilmeden 360 gün kabulü ile 7300 TL yerine 7200 TL adli para cezası olarak eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık yönünden 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 11/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.