MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık müdafiinin temyiz isteminin incelemesinde;
Sanık ... ile yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünü temyiz eden Av. ... arasında geçerli bir vekalet ilişkisi bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık adına hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmayan Av. ...’nın temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık ve suça sürüklenen çocuklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuk ...’in eylemine uyan, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-a, 143. ve 31/2. maddelerinde öngörülen cezanın üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-d, 66/2 ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 7 yıl 6 ay ve 11 yıl 3 aylık dava zamanaşımı sürelerinin dolmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiş; suça sürüklenen çocuk ... hakkında hırsızlık suçundan belirlenen 1 yıl hapis cezasının TCK"nın 50/1-a ve 52/2 maddeleri uyarınca günlüğü 20 TL hesabı ile adli para cezasına çevrilirken 1 yılın 365 gün olduğu gözetilmeden 360 gün kabulü ile 7300 TL yerine 7200 TL adli para cezası olarak eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık yönünden 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 11/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.