Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2011/31686 Esas 2012/17519 Karar Sayılı İlamı

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
İİK’nun 82/12. maddesi gereğince, borçlunun “haline münasip” evi haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki “aile” terimi, geniş anlamda olup, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. Mahkemece, borçlunun sözü edilenlerle birlikte barınması için zorunlu olan haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedeli bilirkişilere tespit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise, satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirtilen mesken için gerekli olan miktar borçluya bırakılmalı, kalanı alacaklıya ödenmelidir.
Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu öğeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır. Borçlunun görev ve sıfatı kendisini yukarıda belirlenenden daha görkemli bir meskende ikamet etmesini gerektirmez.
Somut olayda bilirkişi raporunda öngörülen, mevkii ve semti belirtilmeksizin İstanbul ilinde davacının haline münasip olacağı belirtilen mesken fiyatlarına göre yapılan değerlendirmenin yukarıdaki açıklamalara ve yasanın amacına uygun olmadığı görülmektedir. Borçlunun İstanbul"un daha mütevazı semtlerinde haline münasip evi alabileceği değerin yukarıdaki kurallara göre belirlenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, mahkemece eksik inceleme ve hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
Diğer taraftan kabul şekli itibariyle de mahallinde yapılan keşif sonrası düzenlenen bilirkişi raporunda, meskeniyet şikayetine konu taşınmazın değerinin 92.000 TL, borçlunun haline uygun evi alabileceği değerin ise 90.000 TL olarak belirlenmesi nedeni ile satışın, borçlunun haline münasip ev alabileceği miktardan az olmamak üzere yapılmasına karar verilmemiş olması da doğru görülmemiştir.
SONUÇ :Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK."nun 366. ve HUMK."nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 17/05/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.