5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/8676 Esas 2018/171 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8676
Karar No: 2018/171
Karar Tarihi: 10.01.2018

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/8676 Esas 2018/171 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karartı temyiz edilmiştir. Karara göre, sanık hakkında 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan dolayı hüküm verilmiş ve hükümlülük ile müsadere cezası verilmiştir. Ancak dosya Türk Milleti adına incelenirken, sanığın beraat kararı aldığı hüküm bozulduktan sonra tekrar hüküm verildiği ve bu süreçte sanığın diyecekleri sorulmadan hüküm tesisi yapıldığı ortaya çıkmıştır. Bu durumun hukuka aykırı olduğu vurgulanmıştır.
Ayrıca, kararda yer alan kanun maddeleri de şu şekildedir:
- 5607 sayılı Kanun: Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu
- 5271 sayılı CMK: Ceza Muhakemesi Kanunu
- 5739 sayılı Yasa: Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun
- 5237 sayılı TCK: Türk Ceza Kanunu
- 5275 sayılı Yasa: Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun Tebliği

7. Ceza Dairesi 2016/8676 E. , 2018/171 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Dairemizin 10.12.2013 gün ve 2013/1571 Esas - 2013/23864 Karar sayılı bozma ilamına konu 01.10.2010 günlü hükümle sanık hakkında beraat kararı verildiği, bozma ilamı sonrasında verilen 20.05.2014 günlü karar ile sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulduğu halde sanıktan bozmaya karşı diyecekleri sorulmadan hüküm tesisi suretiyle 5271 sayılı CMK.nun 307/2. maddesine (1412 sayılı CMUK 326/2) aykırı davranılması,
Kabule göre de;
Hükümden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adlî para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.01.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.