Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/3468 Esas 2016/13398 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/3468
Karar No: 2016/13398
Karar Tarihi: 17.10.2016

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/3468 Esas 2016/13398 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı banka ile müvekkili arasındaki kredi sözleşmesi nedeniyle açılan alacak davasında, davacı tarafından sözleşme örneklerinin verilmediği ve matbu sözleşmelerin müvekkiline verilerek müdahale hakkı tanınmadığı gerekçesiyle dava açılmıştır. Davalı banka ise sözleşmelerin bizzat kendisi tarafından okunarak imzalandığı ve her türlü masrafın müvekkile ait olduğunu belirtmiştir. Mahkeme, davacının ticari kredi kullanıcısı olması ve sözleşmelerden kaynaklanan masraflardan sorumlu olduğunu kabul ettiğini belirterek, davanın reddine karar vermiştir. Temyiz edilen kararın reddine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: Türk Borçlar Kanunu Madde 20 ve 21.

19. Hukuk Dairesi 2016/3468 E. , 2016/13398 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
vek. Av. ...

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalı banka tarafından müvekkiline kredi sözleşmeleri imzalatıldığını, sözleşme örnekleri müvekkile verilmediği gibi matbu sözleşmeler olduğu için müvekkiline bu sözleşmelere müdahale hakkı tanınmadığını, TBK 20 ve 21 maddeleri uyarınca genel işlem koşullarına aykırılık teşkil eden bir durumun ortaya çıktığını, bu durumun Yargıtay 13 HD"nin 2014/13315 E. 2014/13503 K. Sayılı kararına aykırılık teşkil ettiğini ileri sürerek davalı bankadan çekilen krediler üzerinden kredi açılışı adı altında alınan ve dosya masrafı adı niteliğinde olan 5.450,00 TL"nin dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı yanın çeşitli tarihlerde 8 defa sözleşme imzalandığını, imzalanan sözleşmeler uyarınca ticari krediler kullanıldığını, bu sözleşmelerin bizzat davalı tarafından okunarak imzalanan Genel Kredi Sözleşmeleri olduğunu, davalı yanın imzalamış olduğu Genel Kredi Sözleşmeleri ve teminat sözleşmesinin 7. Maddesi gereğince her türlü masraf, fon ve giderlerin kendisine ait olacağını kabul ettiğini, bankanın uygulamasında yer aldığı şeklide yürürlükte bulunan hizmet komisyonları çizelgesine istinaden bu ücretleri tahsil ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının tacir olduğu, Genel Kredi Sözleşmelerinden doğan bu masraflardan sorumlu olacağını sözleşme serbestisi kapsamında kabul ettiği, sonradan bu hükümlerin haksız şart olarak kabulünün ticari hayatın gerçekleri ve dürüstlük kuralı ile bağdaşmayacağı, bankacılık uygulamaları açısından da davalı bankanın tahsil ettiği tutarların makul olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 17/10/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.