6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/7314 Esas 2014/3620 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/7314
Karar No: 2014/3620
Karar Tarihi: 19.02.2014

6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/7314 Esas 2014/3620 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2013/7314 E., 2014/3620 K. numaralı kararda, sanığın 6136 sayılı yasaya aykırılık ve kasten yaralama suçlarından hükümlü olduğu belirtilmiştir. Sanığın ceza infaz kurumunda bulunduğu sırada ev adresine yapılan tebligatın 7201 sayılı yasanın 19. maddesine aykırı olduğu tespit edilmiştir. Ancak, sanığın temyiz talebinin reddedilmesine karar verilmiştir.
Kararın detaylarına bakıldığında, Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 3. fıkrasına göre, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılması gerektiği hükmüne uyulmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.

8. Ceza Dairesi 2013/7314 E. , 2014/3620 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 6136 sayılı Yasaya aykırılık ve kasten yaralama
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanığın başka suçtan dolayı ... Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu sırada ev adresine yapılan 11.01.2013 tarihli tebligat 7201 sayılı Yasanın 19. maddesine aykırı olduğundan öğrenme üzerine temyizin süresinde olduğu kabul edilerek ve temyiz isteminin reddine ilişkin 07.02.2013 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 19.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.