13. Ceza Dairesi Esas No: 2016/11182 Karar No: 2018/2754 Karar Tarihi: 26.02.2018
Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/11182 Esas 2018/2754 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın karşılıksız yararlanma suçu işlediği iddiasıyla yargılandığı davada, kurumun zararını giderdiği anlaşıldığı için ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ancak, mahkemece bu husus gözetilmeyerek yanlış bir karar verilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur ve yeniden yargılama yapılması gerekmemektedir. Kanunlar açısından incelendiğinde ise, kararın bozulmasına neden olan hususun 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi l. fıkrası uyarınca sanık hakkında ceza verilmemesi gerektiği olup, kararın temelinde 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 223/4-(a) maddeleri ve söz konusu kanunun geçici 2/2 maddeleri yer almaktadır.
13. Ceza Dairesi 2016/11182 E. , 2018/2754 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Karşılıksız yararlanma HÜKÜM : Düşme
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: Suç tarihinin, 23.09.2010 olduğunun kabulü ile yapılan temyiz incelemesinde; Sanığın, kurumun zararını giderdiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 26.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.