Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/32557 Esas 2016/5136 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı ... davalılardan ...Gemi İnşaatı A.Ş. avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık ücretli izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı ... davalılardan ... Gemi İnşaatı A.Ş. temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta davacının davalı işyerindeki çalışma süresinin hesabı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğinde, davacının 13.01.2009-27.01.2009 ve 13.04.2009-26.04.2009 tarihleri arasında ücretsiz izin kullandığını gösterir iki adet belge mevcuttur. Kıdem süresinin hesabında ücretsiz izin sürelerinin dışlanması gerekir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu sürelerin dikkate alınmadığı anlaşılmakla, Mahkemece hatalı hizmet süresine itibarla işçilik hak ve alacaklarının hüküm altına alınması isabetsizdir.


3-Uyuşmazlık konusu fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının hesabı noktasında ihtilaf bulunmaktadır.
Fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücretinin son ücrete göre hesaplanması doğru olmayıp, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerekir. Yargıtay kararları da bu yöndedir (Yargıtay 9.HD. 16.2.2006 gün 2006/20318 E, 2006/3820 K.). Bu durumda sözkonusu ücretlerin hesabı için işçinin son ücretinin bilinmesi yeterli olmaz. İstek konusu dönemler açısından da ücret miktarlarının tespit edilmesi gerekir. İşçinin geçmiş dönemlere ait ücretinin belirlenememesi halinde, bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak buna göre tespiti gerekir.
Dosya içeriğine göre, davacının talep konusu döneme ilişkin geçmiş dönem ücretinin belirlenemediği ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda da isabetli olarak son ücretin asgari ücrete oranlanmasıyla geçmiş dönem ücretlerinin tespit edildiği görülmüştür. Ancak, hesap tablolarının tetkîkinden 13.12.2007-25.02.2009 tarihleri arasındaki geçmiş dönem ücretinin tamamının 638,70 TL asgari ücret esas alınarak belirlendiği anlaşılmıştır. Bu hesap dönemlerinde asgari ücret tutarları değişkenlik göstermektedir. Bu dönemin tamamının sadece 01.07.2008-31.12.2008 tarihleri arasında geçerli olan 638,70 TL asgari ücrete göre belirlenmesi yerinde değildir. Bu nedenle Mahkemenin hatalı hesap tarzına itibarla işçilik alacaklarına hükmetmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.