Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/27190 Esas 2018/1121 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/27190
Karar No: 2018/1121

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/27190 Esas 2018/1121 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, eski bir hastane binasından kalorifer tesisat malzemeleri ve metal parçalarını çalarak suç işlemiştir. Yerel mahkeme tarafından verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Yargıtay, suçun sanık tarafından işlendiğini kabul etmiş ve diğer temyiz nedenlerinin yerinde olmadığını belirtmiştir. Ancak, kamuya ait olarak kabul edilemeyecek olan terk edilmiş hastane binası ve kamu yararına tahsis edilmemiş metal parçaları nedeniyle sanığın aynı Kanun'un 141/1 maddesindeki suçtan değil, 142/1-a maddesindeki hırsızlık suçundan mahkumiyetine karar verildiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanık hakkında tekerrüre esas alınan bir önceki kararda yaş küçüklüğü nedeniyle TCK'nın 31/3 maddesinin uygulanması dikkate alınmamış, yargılama ve ortak yargılama giderleri hakkında yanlış karar verilmiş ve TCK'nın 53. maddesine ilişkin Anayasa Mahkemesi iptal kararı doğrultusunda yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
-TCK 141/1
-TCK 142/1-a
-TCK 31/3
-TCK 58/5
-5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesi
-TCK 53.

17. Ceza Dairesi 2015/27190 E. , 2018/1121 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suç tarihinde kolluk kuvvetine yapılan ihbar üzerine gayri faal durumdaki eski hastane binasının görevli ekiplerce kontrol edildiği, sanığın ve diğer suç ortağının suça konu kalorifer tesisat malzemesi ile metal parçaları üç tekerlekli el arabasına yükleyerek söz konusu eski hastane morgunun giriş kısmı önüne getirdikleri ve sanığın suç üstü yapılarak yakalandığının sabit olduğu olayda; kamu mülkiyetinde bulunmasına karşın terk edilmiş durumda olan, kapı ve pencereleri kırık vaziyette bulunan harabe şeklindeki eski hastane binasının TCK"nın 142/1-a maddesi anlamında “kamu kurum ve kuruluş”u olarak kabul edilemeyeceği, keza hırsızlığa konu metal parçaların da “kamu yararına veya hizmetine tahsis edilen eşya” niteliğinde bulunmadığı gözetilmeden, sanığın aynı Yasa"nın 141/1. maddesinde düzenlenen ve suçtan zarar görenin kamu tüzel kişisi olması nedeniyle uzlaşma kapsamında olmayan hırsızlık suçu yerine, yazılı biçimde TCK"nın 142/1-a maddesinde düzenlenen suçtan mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2012/428 Esas ve 2013/26 Karar sayılı kararında, sanık hakkında yaş küçüklüğü nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 31/3. maddesinin uygulanmış olması karşısında; aynı Kanun"un 58. maddesinin 5. fıkrası gereğince, anılan maddenin 6 ve 7. fıkralarının uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3-Sanıkların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 06.02.2018 günü oybirliğiyle karar verildi.