Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/9497 Esas 2016/1328 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/9497
Karar No: 2016/1328
Karar Tarihi: 24.02.2016

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/9497 Esas 2016/1328 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, kiralananın tahliyesine ilişkindir. Davacılar, İcra takibi sonucunda tahliye istemişlerdir. Ancak, ödeme emrinde ödeme süresinin 10 gün olarak bildirilmesi nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir. Davacılar bu kararı temyiz etmiştir.
Mahkeme, Türk Borçlar Kanunu'nun 315/2 ve 362/2. maddelerinde belirtilen sürelerin geçmesi halinde tahliye istenebileceği yönünde ihtarlara itibar edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, borca itiraz edilmesi halinde tahliye talebi için ödeme süresinin beklenilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Dava konusu kira sözleşmesinin TBK Genel Hükümlere tabi olduğu ve ödeme emrinde verilen 10 günlük sürenin yasaya uygun olduğu belirtilerek davacıların temyiz itirazları kabul edilmiştir. Kararın bozulmasına ve temyiz harcının iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Borçlar Kanunu'nun 315/2 maddesi: Kiracıya verilecek süre en az on gün, konut ve çatılı işyeri kiralarında ise en az otuz gündür. Bu süre, kiracıya yazılı bildirimin yapıldığı tarihi izleyen günden itibaren işlemeye başlar.
- Türk Borçlar Kanunu'nun 362/2 maddesi: Kiracının, idareden gelen emirleri yerine getirmesi nedeniyle kira süresini uzatması söz konusuysa, kiracı, bu durumu gerekçe göstererek kira süresinin uzatılmasını isteyebilir. Bu durumda, sürenin uzatılmaması halinde kiracı, sürenin bitiminde kira sözleşmesini haklı bir sebep olmaksızın feshedebilir.
- İcra ve İflas Kanunu'nun 269/b maddesi: Kiralananın tahliyesi de talep edilecekse, TBK'nun 315/2 veya 362/2 maddeleri gereğince verilen ödeme süresinin

6. Hukuk Dairesi 2015/9497 E. , 2016/1328 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın tahliyesi
İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kesinleşen icra takibi nedeniyle tahliye istemine ilişkindir. Mahkemece; ödeme emrinde ödeme süresinin 30 gün yerine 10 gün olarak bildirildiğinden davanın reddine karar verilmiş, karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kira alacağının tahsili ve kiralananın tahliyesi istemli İİK"nun 269 vd. maddeleri gereğince yapılan icra takibinde, borçluya gönderilen ödeme emrinin Türk Borçlar Kanunu"nun 315/2 ve 362/2 inci maddelerinde yazılı, kira sözleşmesinin türüne göre 10 , 30 veya 60 gün içerisinde takibe konu kira parasının ödenmesi gerektiği ve kanuni müddet geçtikten sonra icra mahkemesinden borçlunun kiralanan yerden tahliyesinin istenebileceği ihtarını ihtiva etmesi gerekir. Ayrıca borca itiraz edilmesi halinde, İİK"nun 269/b maddesi gereğince icra mahkemesinden itirazın kaldırılması yanında kiralananın tahliyesi de talep edilecekse, TBK"nun 315/2 veya 362/2 maddeleri gereğince verilen ödeme süresinin beklenilmesi bundan sonra davanın açılması gerekir. Ödeme için kanunda öngörülen süre sona ermeden kiralananın tahliyesi talep edilemez. Türk Borçlar Kanununun 315/2 maddesi hükmü uyarınca “ kiracıya verilecek süre en az on gün, konut ve çatılı işyeri kiralarında ise en az otuz gündür. Bu süre, kiracıya yazılı bildirimin yapıldığı tarihi izleyen günden itibaren işlemeye başlar.
Davacılar ile davalı arasında inşaat malzemeleri satış yeri olarak kullanılmak üzere 05.12.2014 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli kira sözleşmesi imzalandığı hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Kira sözleşmesi bütünüyle incelendiğinde kiralananın TBK Genel Hükümlere tabi olduğu açıkca anlaşılmaktadır. TBK 315 gereğince genel hükümlere tabi kiralananın tahliyesi için gönderilen Örnek 13 ödeme emrinde 10 günlük süre verilmesi yasaya uygun olup takibin açılması ve davanın yürütülmesinde bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Açıklanan nedenle işin esası hakkında karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile red kararı verilmiş olması doğru değildir.
Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 24/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.