Öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/3313 Esas 2017/4993 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/3313
Karar No: 2017/4993
Karar Tarihi: 12.12.2017

Öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/3313 Esas 2017/4993 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın \"mağdur\"u kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediğinin sübut olduğunu belirterek, sanığa TCK'nun 81, 35, 29, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 7 ay 10 gün hapis cezası verdi. Sanık müdafinin savunmaları reddedildi ve hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak onanması kararlaştırıldı.
Kanun maddeleri:
- TCK 81: Öldürmeye teşebbüs
- TCK 35: Fiilin hukuka uygunluk sebepleri
- TCK 29: Kastın varlığı
- TCK 62: İndirim nedenleri
- TCK 53: İki veya daha fazla suçtan mahkumiyet hallerinde cezanın belirlenmesi.

1. Ceza Dairesi 2016/3313 E. , 2017/4993 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK.nun 81, 35, 29, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 7 ay 10 gün hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanık hakkında TCK.nun 53. maddesi, Anayasa Mahkemesinin iptal kararı doğrultusunda uygulandığı için tebliğnamedeki bu yöndeki 2 numaralı görüşe iştirak edilmemiş,
Sanığa verilen cezaların miktarına göre müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin CMK.nun 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."ün mağdur ..."u kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin, cezayı azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozmaya uyularak verilen hükümde bir isabetsizlik görülmediğinden, katılan vekilinin delillerin takdirine, haksız tahrike, sanık müdafiinin suç vasfına, ağır tahrike, yasal savunmaya, ceza miktarına, sübuta, vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA, 12/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.