Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/5044 Esas 2017/1344 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5044
Karar No: 2017/1344
Karar Tarihi: 15.02.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/5044 Esas 2017/1344 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiş ve istinaf mahkemesi tarafından incelendiğinde, bazı hükümlerin yerinde görülmediği ve hükümde hatalar olduğu tespit edilmiştir. Kararda şu konular üzerinde durulmuştur:
1) Taraflar arasındaki ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemediği için, sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmemiştir.
2) Sanık hakkındaki yargılama gideri miktarı, kanunun öngördüğü tutarlardan az olmasına rağmen sanığın üzerine yüklenmiştir. Bu durum, kanunlara aykırıdır.
3) Sanığın hukuki durumunun, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı ibarelerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir.
Kararda geçen ve detaylı bir şekilde açıklanması istenen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (Haksız Tahrik)
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi (Harçların Terkin Edilmesi)
- 6352 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri İle Bölge Adliye Mahkemeleri ve Cumhuriyet Başsavcılıklarının Teşkilat, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun'un 100. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 324/4. maddesi (Yargılama Giderlerinin Karşılanması)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Kısmi İptal Edilen İ

3. Ceza Dairesi 2016/5044 E. , 2017/1344 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
1) Katılanın hazırlıkta sanığın evine gelerek kendisine hakaret edip vurmaya başladığını beyan ettiği, mahkemede ise, sanıkla aralarında tartışma yaşandığını, sonrasında sanığın kendisine elleriyle vurarak yaraladığını beyan ettiği, sanığın da katılanın kendisine küfür ettiğini, kendisinin de ona tokat attığını beyan etmesi karşısında, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama gideri miktarının, 6183 sayılı Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması nedeniyle, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken sanığa yükletilmesine karar verilmek suretiyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 324/4. maddesine aykırı davranılması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; 15.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.