4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 26/a maddesine aykırı davranmak eyleminden dolayı kabahatli ... hakkında 1.253,00 Türk lirası idarî para cezası uygulanmasına dair Manisa Bölge Trafik Denetleme Müdürlüğünün 27/10/2017 tarihli ve UDHB-A 223618 sayılı idarî para cezası karar tutanağına karşı yapılan yapılan başvurunun kabulüne ve söz konusu idarî yaptırım kararının kaldırılmasına ilişkin Manisa 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 27/06/2018 tarihli ve 2017/5147 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 13/02/2019 gün ve 12824 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/02/2019 gün ve KYB-2019-16793 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre; 4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu’nun 26/1-a maddesinde yer alan, "5 inci maddesine göre yetki belgesi almadan veya yetki belgesi aldığı halde yetki belgesi kapsamına uygun olmayan faaliyetlerde bulunanlara bin Türk Lirası, yetki belgesi olduğu halde taşıtını yetki belgesine kaydettirmeden kullananlara beş yüz Türk Lirası idarî para cezası verilir ve aynı kabahat için 48 saat geçmeden ikinci bir ceza verilmez." şeklindeki ve 11/06/2009 tarihinde yürürlüğe giren Karayolları Taşıma Yönetmeliğinin yetki belgesi türleri başlıklı 6. maddesinin 4/ç bendinde yer alan “D4 yetki belgesi: Taşıma mesafesine bakılmaksızın iliçi ve 100 kilometreye kadar olan şehirlerarası tarifeli ve tarifesiz olarak ticarî yolcu taşımacılığı yapacaklara verilir.” şeklindeki düzenlemeler ile Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğünün 22/12/2016 tarihli ve 2016/KDGM20 sayılı Genelgesi uyarınca, İzmir il merkezinden Manisa Organize Sanayi Bölgesine servis taşımacılığı yapan kabahatlinin D4 yetki belgesi olmadan söz konusu taşımacılığı yaptığı gözetilmeden, itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Muteriz tarafından gerçekleştirdiği anlaşılan servis taşımacılığının, ücret tarifesi belirlenmeksizin yapılan bir taşımacılık faaliyeti olduğu, bu bakımdan tarifeli yolcu taşımacılığı olarak kabul edilemeyeceği, Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğü"nün 21.05.2018 tarih, E.37660 sayılı yazısı içeriğinden servis taşımalarına münhasıran düzenlenmiş bir yetki belgesi bulunmadığın belirtildiği, Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğünün 22/12/2016 tarihli ve 2016/KDGM20 sayılı ve bir il ile komşu iller arasında sadece personel servisi veya okul servisi taşımacılığı yapmak üzere D4(S) rumuzlu karayolu taşıma yetki belgesi yerilmesine ilişkin Genelgesi hakkında, Danıştay 15. Dairesi"nin 2017/3854 Esas sayılı ve 15.03.2018 tarihli kararı ile yürütmenin durdurulmasına ilişkin karar verildiği, Karayolu Taşıma Yönetmeliğine eklenen Geçici 3/5. maddesinin ""(5) (Ek:RG-15/11/2019-30949)Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce servis taşımacılığı faaliyetinde bulunan D2 yetki belgesi sahipleri,durumlarını 31/12/2021 tarihine kadar bu Yönetmeliğe uygun halegetirmek zorundadır."" hükmünü amir olduğu, anılan hükmün yürütmesinin durdurulması istemi ile yapılan başvurunun Danıştay 8. Dairesi"nin 2020/629 Esas sayılı ve 18.06.2020 tarihli kararı ile reddedildiği, tüm bu hususlar birlikte değerlendirilmekle, muterizin sahip olduğu yetki belgesinin, gerçekleştirmiş olduğu taşımacılık faaliyeti için yeterli olduğu anlaşıldığından;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 21/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.