Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/772 Esas 2017/1546 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/772
Karar No: 2017/1546
Karar Tarihi: 15.03.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/772 Esas 2017/1546 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı banka, 500 TL kredi masrafının iadesi için müşterisine icra takibi başlatmış ve davalıya 820,70 TL ödeme yapmıştır. Ancak, mahkeme davayı usulden reddetmiş ve dava değeri temyiz sınırının altında olduğu için temyiz istemi reddedilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427/2. maddesi gereği, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin sayılmaktadır. Bu karar, 27.10.2015 tarihinde yürürlüğe girmiş olan 5219 sayılı Kanun ile değiştirilmiştir ve o tarihte 2.080,00 TL olarak belirlenmiştir.
Kanun Maddeleri:
- HUMK 427/2. madde: Miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin sayılır.
- 5219 sayılı Kanun: 27.10.2015 tarihinden itibaren yürürlüğe girmiş ve HUMK 427/2. maddesi dahil birçok kanunu değiştirmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2017/772 E. , 2017/1546 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 27/10/2015 gün ve 2015/1267-2015/847 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 27.10.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Davacı vekili, 500 TL kredi masrafının iadesi için müvekkiline icra takibi başlatıldığını, davalıya tüm haciz ve masraflar dahil 820,70 TL ödeme yapıldığını, icra tehdidi altında ödemek zorunda kalınan 820,70 TL’nin ödeme tarihinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacı bankaya tahsilini talep etmiş, mahkemece görevsizlik kararı verilerek dava usulden reddedilmiştir. Dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.