4925 sayılı Karayolu Taşıma Kanunu"nun 26/a maddesine aykırılıktan kabahatli ... hakkında Manisa Bölge Trafik Denetleme Şube Müdürlüğünün 08/12/2017 tarihli ve UDHB-A-6929 sayılı idarî para cezası karar tutanağı ile verilen 1.253,00 Türk lirası idarî para cezasına yönelik başvurunun kabulü ile idarî yaptırım kararının kaldırılmasına dair Manisa 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/06/2018 tarihli ve 2018/981 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 20/02/2019 gün ve 12822 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/02/2019 gün ve KYB-2019-20685 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, Manisa 2. Sulh Ceza Hâkimliğince, 35 KB 3277 plaka sayılı aracın, Karayolu Taşıma Yönetmeliği uyarınca alınması zorunlu olan D2 yetki belgesine sahip olduğu gerekçesiyle, muteriz hakkındaki idarî yaptırım kararının kaldırılmasına karar verilmiş ise de,
5216 sayılı Büyük Şehir Belediyesi Kanunu"nun 9. maddesi uyarınca kurulan UKOME Başkanlığının, bu Kanuna göre il içinde ulaşımla ilgili her türlü düzenleyici tedbirleri alma yetkisinin bulunduğu, Manisa il sınırları içerisinde yapılmakta olan servis ve yolcu taşımacılığı işinde kullanılacak araçlar için Manisa UKOME Başkanlığının "J" plakası kullanma zorunluluğu getirdiği ve D2 yetki belgeli araçlara özel izin belgesi verilmesi taleplerinin de reddedildiği, adı geçen muterizin bu kararlara rağmen "J" plakası almadan ve D4 yetki belgesine sahip olmadan yolcu taşımacılığı yaptığı gözetilmeden, itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Muterizin, İzmir ve Manisa illeri arasında yapmış olduğu servis taşımacılığının, belediye sınırları içerisinde yapılan taşımacılık faaliyeti olarak kabul edilemeyeceği, anılan taşımacılığın, yurt içi ticari yolcu taşımacılığı kapsamında değerlendirilmesi gerektiği anlaşıldığından, UKOME kararında belirtilen J plakalı araç ile taşımacılık yapma zorunluluğu bulunmamakla birlikte; servis taşımacılığının, ücret tarifesi belirlenmeksizin yapılan bir taşımacılık faaliyeti olduğu, bu bakımdan tarifeli yolcu taşımacılığı olarak kabul edilemeyeceği, Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğü"nün 21.05.2018 tarih, E.37660 sayılı yazısı içeriğinden servis taşımalarına münhasıran düzenlenmiş bir yetki belgesi bulunmadığın belirtildiği, Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı Karayolu Düzenleme Genel Müdürlüğünün 22/12/2016 tarihli ve 2016/KDGM20 sayılı ve bir il ile komşu iller arasında sadece personel servisi veya okul servisi taşımacılığı yapmak üzere D4(S) rumuzlu karayolu taşıma yetki belgesi yerilmesine ilişkin Genelgesi hakkında, Danıştay 15. Dairesi"nin 2017/3854 Esas sayılı ve 15.03.2018 tarihli kararı ile yürütmenin durdurulmasına ilişkin karar verildiği, Karayolu Taşıma Yönetmeliğine eklenen Geçici 3/5. maddesinin ""(5) (Ek:RG-15/11/2019-30949)Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce servis taşımacılığı faaliyetinde bulunan D2 yetki belgesi sahipleri, durumlarını 31/12/2021 tarihine kadar bu Yönetmeliğe uygun halegetirmek zorundadır."" hükmünü amir olduğu, anılan hükmün yürütmesinin durdurulması istemi ile yapılan başvurunun Danıştay 8. Dairesi"nin 2020/629 Esas sayılı ve 18.06.2020 tarihli kararı ile reddedildiği, tüm bu hususlar birlikte değerlendirilmekle, muterizin sahip olduğu yetki belgesinin, gerçekleştirmiş olduğu taşımacılık faaliyeti için yeterli olduğu anlaşıldığından;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 21/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.