MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde kasten silahla ateş etme
HÜKÜM : Hükümlülük ve müsadere


Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanığın daha önce hesap ödememe meselesi sebebiyle tartıştığı şahıslara yönelik silahla ateş etmesi eyleminin belli kişiye yönelik olması nedeniyle silahlı tehdit suçunu oluşturup oluşturmayacağının tartışılmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Kasıtlı suçtan mahkumiyeti bulunması nedeniyle CMK.nun 231. maddesinin uygulanma olanağı bulunmayan sanık hakkında; Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin, suçun sabit olmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına, erteleme kararı verilmemesine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

1- TCK.nun 170/1-c maddesi gereğince belirlenen 6 ay hapis cezasının, ertelemeye yer olmadığına ilişkin olarak hüküm fıkrasında ve hükmün gerekçesinde 1 yıl hapis olarak yazılması,

2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, ertelemeye yer olmadığına ilişkin hüküm fıkrasında ve hükmün gerekçesinde yer alan “1 yıl hapis” ibaresi çıkarılıp, yerine “6 ay hapis” ibaresi yazılmak, yine hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerin- deki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 18.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.