Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alınarak yapılan incelemede:
05.12.2013 günü saat 15:40 sıralarında katılan sürücü ...’nın yönetimindeki otomobil ile yerleşim yeri içinde, 8 metre genişliğinde, bölünmüş, düz, eğimsiz, kuru, asfalt kaplama yolda seyrederek olay yeri kavşağa geldiğinde, solundaki bölünmüş yol üzerinde geri manevra yaparak gelen sanık sürücü ... yönetimindeki aracın, katılana ait aracın sol yan kısmına çarpması sonucu savrulan otomobilin sol taraftaki kaldırıma çıkarak duruşa geçmesiyle, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralandığı olayda, sanığın bölünmüş yolda, kavşakta geri geri gelmek suretiyle bilinçli taksirle hareket ettiği dolayısıyla cezasından TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiği gözetilmeksizin, sanık hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik inceleme yapıldığına, kusura, beraatine karar verilmesi ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 21/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.