Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/20682 Esas 2015/10417 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, 01.10.2011 tarihinde yapılan kat malikleri kurulu toplantısında alınan yönetim planının 9. maddesinin değiştirilmesine dair kararın geçersiz ve yok hükmünde olduğunun tespiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, yönetim planının kat maliklerinin hakları ve borçları başlığı altındaki 9. maddesinin c bendinin devamına “Ayrıca kat mülkiyeti kütüğünde mesken olarak gösterilen bağımsız bölümlerde kat malikleri kurulunca oy birliği ile karar verilmedikçe; doktor muayenehanesi,mimar ve mühendislik büroları, çizim ofisleri, tasarım,danışmanlık muhasebe, hukuk büroları ile bunun gibi yerler açamazlar ve meskenleri mesken harici kullanamazlar” ibaresi eklenerek değişiklik yapan 01.10.2011 günlü kat malikleri kurulu kararının geçersiz ve yok hükmünde olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Kat Mülkiyeti Yasasının 28. maddesi hükmüne göre yönetim planı anataşınmazın yönetim tarzını, kullanma maksat ve şeklini, yönetici ve denetçilerin alacakları ücreti ve yönetime ilişkin diğer hususları düzenleyen ve tüm kat maliklerini bağlayan bir sözleşme hükmündedir. Anılan yasa maddesinin üçüncü fıkrası hükmüne göre de yönetim planının (bu bağlamda maddelerinin) değiştirilmesi görev ve yetkisi kat maliklerine tanınmış olup onların beşte dördünün oyunun varlığı şarttır.
Davaya konu edilen anataşınmazda toplam 43 bağımsız bölüm ve 34 bağımsız bölüm maliki bulunmaktadır. Geçersiz ve yok olduğunun tespiti istenen 01.10.2011 günlü toplantıya 31 kat maliki katılmış ve olumlu oy kullanmıştır. Bu durumda kararın Kat Mülkiyeti Yasası’nda öngörülen kat maliklerinin beşte dördünün çoğunluğuyla alınması gereken kararlardan olup, alınan kararda bu hususun sağlandığı anlaşıldığından, davanın tümden reddine karar vermek gerekirken yerinde olmayan gerekçelerle kabulü yolunda hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.