Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/29488 Esas 2018/9089 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 15.06.1990-12.04.2013 tarihleri arası çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle sona erdiğini, çalıştığı süre içerisinde yıllık izin haklarının işyerinde uygulanmakta olan toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre kullandırılmadığını beyanla yıllık ücretli izin alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, dava konusu alacağın zamanaşımına uğradığını, davacının kullandırılmayan yıllık ücretli izin alacağı bulunmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davacının 15.06.1990-12.04.2013 tarihleri arasında davalı işyerinde çalışması sonrası iş sözleşmesini emeklilik nedeniyle feshettiği ve çalıştığı sürece hak edipte kendisine kullandırılmadığını ileri sürdüğü yıllık ücretli izin alacağının tahsilini talep ettiği, buna karşı davalı tarafın davacının kullandırılmayan yıllık izin hakkı bulunmadığını savunduğu, yapılan yargılama sonunda Mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda çalıştığı süre boyunca davacının sadece 60 gün yıllık izin kullandığı, hizmet süresi ve işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmelerinin ilgili hükümleri uyarınca 534 gün kullandırılmayan yıllık ücretli izin hakkı bulunduğunun kabul edildiği anlaşılmıştır.
Davalı tarafça ibraz edilen ve Mahkemece değer verilmeyen belgeler incelendiğinde temizlik işleri müdürü ve temizlik işleri kontrolörü tarafından düzenlendikleri ve belgelerde imzalarının mevcut olduğu, davacıya ait ücret bordrolarında da yıllık izin kullanımına dair tahakkuklar bulunduğu görüldüğünden söz konusu kayıtlara itibar edilmemesi isabetli olmamıştır. Bu nedenle davacının ücret bordroları ile davalı tarafından sunulan puantajlar birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.