MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/07/2015 tarih ve 2014/208-2015/118 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı TPE nezdinde 2006/... sayı ile 16 ve 41. sınıflarda tescilli “...” markasının sahibi olduğunu, davalı ... tarafından 2012/... sayılı başvuru ile 16, 35 ve 41. sınıflarda tescili istenen “...” ibareli marka başvurusuna TPE nezdinde yaptıkları itirazların markaların görsel, işitsel ve kavramsal yönden farklılıklar içerdikleri ve karıştırılma ihtimallerinin bulunmadığı gerekçesi ile reddedildiğini, davalının marka başvurusunun tescil talep edilen tüm ürün ve hizmetler bakımından 556 sayılı KHK’nın 7/i, 8/1-b, 8/3, 8/4 ve 35. maddeleri uyarınca reddedilmesi gerektiğini, TPE YİDK’nın 06.03.2014 tarih ve 2014-M-3413 sayılı kararının iptaline, tescili halinde 2012/08443 başvuru numaralı “...” ibareli markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili; markalar arasında ayniyet veya ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunmadığını, beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Özgür Güvenç vekili; markaların görsel, işitsel, anlamsal ve biçimsel yönden tamamen farklı olduğunu, birbirini çağrıştırmadığını, tescile konu mal ve hizmetlerin günlük tüketim mallarından olmadığını, özel nitelikli bu mal ve hizmetlerin tüketicilerinin dikkatli olduğunu ve bir çırpıda karar vermediğini, bu nedenle markalar arasında bir iltibas söz konusu olmadığını, beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; davalının 25.01.2012 tarih ve 2012/08443 sayılı marka başvurusu/tescili ile davacının 2006/50984 tescil numaralı markasının 16 ve 42. sınıflardaki mal ve hizmetler yönünden aynı tür, 35/01. sınıf “Reklamcılık, pazarlama ve halkla ilişkiler ile ilgili hizmetler (Ticari ve reklam amaçlı sergi ve fuarların organizasyonu hizmetleri dahil).” bakımından benzer/ilişkili olduğu, ancak marka işaretleri arasında iltibasa sebep olabilecek benzerlik bulunmadığı, 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında markaların karıştırılma ihtimalinin bulunmadığı, davacı markasının tanınmış marka olmadığı, 556 sayılı KHK’nın 8/4 maddesinin uygulanma koşullarının oluşmadığı, davacının 556 sayılı KHK’nın 8/3 maddesinden kaynaklanan öncelikli hakkının bulunmadığı, davalı başvurusunun kötüniyetle yapıldığının kanıtlanmadığı nedenleriyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava TPE YDİK kararının iptali ve marka hükümsüzlüğüne istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, başvuru konusu "..." ibaresinin herhangi bir anlamı bulunmamaktadır. Öte yandan, başvuruyu oluşturan işaretin yazı stili itibariyle davacının önceki tarihli "..." markası ile aynı karaktere yazım şekline sahip olduğu ve anılan ibarenin sofra kelimesinden türetilerek herhangi bir anlam içermeyen "..." markası olarak 16. sınıf ürünleri üzerinde kullanılması halinde bu sınıftaki ürünlerin satışa arz edildikleri iş yerleri ve potansiyel alıcılarının dikkatli ve seçici kişiler olmadıkları da göz önüne alındığında 16. sınıf emtia bakımında 556 sayılı KHK 8/1-b bendi anlamında iltibas tehlikesinin mevcut olduğunun kabulü gerektiğinden kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2)numaralı bente açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 14/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.