Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6468 Esas 2019/2386 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6468
Karar No: 2019/2386
Karar Tarihi: 21.02.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6468 Esas 2019/2386 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Taksirle yaralama suçundan ise sanık müdafii ve katılan vekili temyiz etmiştir. Dosya incelendikten sonra, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin sair itirazları reddedilmiştir. Ancak, TCK'nın 53/1-3. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, hüküm fıkrasında hak yoksunluğuna hükmedilmesi kanuna aykırıdır. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda aynı kanunun verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının hak yoksunluğu uygulanmasına ilişkin 9. paragrafı hükümden tamamen çıkarılarak, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. İlgili kanun maddeleri: TCK 85/1, 62, 51, 51/3, 53/1, 53/6, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.
12. Ceza Dairesi         2017/6468 E.  ,  2019/2386 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle öldürme
    Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 51, 51/3, 53/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    TCK"nın 53/1-3. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
    Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının hak yoksunluğu uygulanmasına ilişkin 9. paragrafının hükümden tamamen çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.









    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.