MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24/06/2015 tarih ve 2014/357-2015/195 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibareli, 2013/... no’lu, 36. sınıf hizmetleri içeren marka başvurusunda bulunduğunu ancak, başvurunun dava dışı şirkete ait 2003/11678 no’lu, “Hisar” ibareli marka mesnet gösterilerek 556 sayılı KHK’nın 7/1-b m. uyarınca reddedildiğini oysa, dava dışı şirketin anılan markayı kullanmadığını ve sigortacılık alanında bir faaliyetinin de bulunmadığını, markanın iptali için açtıkları davanın derdest olduğunu, müvekkilinin 1989 yılından bu yana sigortacılık alanında faaliyet gösterdiğini, dava dışı şirketin müvekkili şirketten daha sonra kurulduğunu, anılan ibarenin müvekkili tarafından dava dışı şirketten de önce kullanıldığını ileri sürerek, TPE YİDK’in 2014-M-8852 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, her iki markanın da esas unsurunun “...” ibaresinden oluştuğu ve kapsamında yer alan sınıflar da aynı olduğundan YDİK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, başvuru konusu işaret ile redde mesnet marka arasında ortalama yararlanıcı ve tüketici nazarıyla bakıldığında ilk bakışta bir araştırma ve herhangi bir inceleme yapılmasını gerektirmeyecek derecede açık ve net biçimde iltibasın ortaya çıkmasının kesin olarak öngörülebilir olmadığı, redde mesnet markada yer alan şekil ve kelime dizini ile başvuruda bulunan farklı kelimenin işareti redde mesnet markadan farklılaştırdığı, bu durumda 7/1-b anlamında aynılık ya da ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, dava konusu başvuru ile redde dayanak alınan markanın grafik tasarımdan oluşan şekil ve kelime ibareli karma nitelikleri, görünüş, yazılış, düzenleniş biçimlerine göre bıraktıkları toplu izlenim itibariyle aralarındaki benzerliğin ayrıca iltibas değerlendirilmesi yapılmasını gereksiz kılacak derecede güçlü ve açık olmadığından 556 sayılı KHK’nın 7/1-b anlamında ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile TPE YİDK"in 05/06/2014 tarih, 2014-M-8852 sayılı kararın iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 14.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.