MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 26/12/2017 tarih ve 2015/159 E- 2017/471 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 22/02/2019 tarih ve 2018/796 E- 2019/181 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2012/59186 sayılı “BİLİCİ TERMAL” markasının sahibi olduğunu, davalının müvekkili ile aynı şehirde ve sektörde faaliyet gösterdiğini ve 2013/48076 sayılı “SİVAS TERMAL” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, anılan başvuruda “SİVAS” ibaresinin coğrafi yer adı, “TERMAL” ibaresinin ise verilen hizmetin adı olduğunu, Sivas’ın termal kaplıcaları ile ünlü olduğu da göz önüne alınarak böyle bir ibarenin tescil ettirilmemesi gerektiğini, müvekkilinin tanıtımlarının da “Sivas Bilici Termal” şeklinde olduğunu, müvekilinin kullanımları ve tescilli markası karşısında iltibasın oluşacağını, müvekkilince bu yönde yapılan itirazların hukuka aykırı şekilde reddedildiğini ileri sürerek markanın tescili halinde hükümsüzlüğüne, YİDK kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, yapılan başvurusunun kendine özgü karakterlerle oluşturulduğunu, bir logosu olduğunu Sivas’ın da kaplıcalar ile tanındığı yönündeki iddiaların gerçeği yansıtmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dava konusu 2013/40876 kod numaralı “Siva stermal şekil” ibareli marka başvurunun kapsamının, 43. Sınıf ve 44. Sınıf hizmetler olduğu, 556 s. KHK’ nın 5. ve 7/1-a maddesi anlamında marka olabilme vasfına sahip olduğu noktasında herhangi bir şüphe bulunmadığı, bir bütün olarak kendine özgü bir mizanının bulunduğu, doğrudan tanımlayıcılık içermediği, coğrafi kaynak belirtmediği, ancak dolaylı bir çağrışım yarattığı, markanın bu haliyle tescil kapsamındaki 43. ve 44. sınıfta yer alan herhangi bir hizmet açısından cins, çeşit, vasıf bildirir mahiyette olduğundan bahsedilmesinin mümkün olmadığı, ayrıca Sivas İli"nin 43 ve 44. sınıf hizmetler ile ünlü bir kent olmayıp, “Sivas” denildiğinde akla hemen anılan sınıflardaki hizmetlerin gelmediği ve dosyada Sivas"ın anılan hizmetlerle ünlü bir yer olduğu yönünde delillerin de bulunmadığı, dava konusu marka başvurusunun 556 s. KHK’nın 7/1-a veya 7/1-c bentlerinde düzenlenen mutlak ret nedenleri kapsamında tescil engelinin bulunmadığı, davacı markası ile davalı başvuru arasında işaret benzerliğinin de bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi ile aynı gerekçeyle davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 15/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.