MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 42/1. maddesindeki “süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hâle getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme karşısında; sanığın temyiz süresine ilişkin eski hale getirme talebi konusunda karar verme yetkisi Yargıtay"a ait olup yerel mahkemenin söz konusu talebin kabulüne dair usule aykırı şekilde verdiği 15/12/2015 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu,
Anayasanın 40/2, 1412 sayılı CMUK’un halen yürürlükte olan 310. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nin 34/2, 231/2, 232/6. maddeleri uyarınca ilgililere yasa yolu, mercii, süresi ve başvuru şeklinin tefhimi yanında, bu hususların kararda da yer alması gerektiği halde, hüküm fıkrasında kanun yoluna başvuru şekli ile temyiz süresinin başlangıcı ve temyiz merciinin gösterilmediği anlaşılmakla, sanığın tefhim olunan 31/05/2007 tarihli karara yönelik 07/12/2015 tarihli temyiz isteminin bu nedenle süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
Sanığa yüklenen suçun gerektirdiği cezanın yasada belirtilen türü ve üst sınırına göre; TCK"nin 66/1-e maddesindeki 8 yıllık asli zamanaşımı süresine tabi olduğu, TCK"nin 67/2-d maddesinde yer alan ve en son zamanaşımı kesen işlem olan 31/05/2007 tarihli mahkumiyet kararı ile temyiz inceleme tarihi arasında 5237 sayılı TCK"nin 66. ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli zamanaşımı süresinin gerçekleşmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA ve gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle sanık hakkında açılan kamu davasının CMUK"un 322. ve CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 13.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.