Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7654 Esas 2018/7199 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-)Sanıklardan ...’ın 2006, 2007 ve 2008 takvim yıllarında, diğer sanık ...’nin de 2008 takvim yılında sahte faturalar düzenlediklerinin iddia ve kabul olunduğu somut olayda; Sanıklardan ...’ın şirketi ... ile beraber kurduklarını, şirket müdürünün kendisi değil Erdinç olduğunu faturaları onun düzenlemiş olabileceğini, kendisinin hiçbir şey yapmadığını ve atılı suçlamayı kabul etmediğini savunması, Sanık ...’nin de ... isimli kişinin kendisini işe yerleştirip sigorta yaptıracağını söyleyerek notere götürdüğünü ve orada bazı evraklara imza attırıldığını, suçsuz olduğunu savunması ve sahte fatura düzenlemek suçunun maddi konusunun fatura olması 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinin 1. fıkrasında, faturalarda bulunması zorunlu olan bilgilerin neler olduğunun belirtilmesi, aynı Kanunun 227. maddesinin 3. fıkrasında ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" hükmünün yer alması; 2006 takvim yılına ve sanık ...’nin sorumlu olduğu döneme ait suça konu faturaların dosya içinde bulunmadığının ve getirtilip duruşmada incelenmediğinin anlaşılması karşısında; söz konusu faturalardan, kanaat oluşturacak sayıdaki asıllarının veya onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesi ve 213 sayılı Kanunun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediklerinin tespit edilmesi, faturalar sanıklara gösterilerek yazı ve imzaların kendilerine ait olup olmadığının sorulması, yazı ve imzaların kendilerine ait olmadığını söyledikleri takdirde; yazı ve imza örnekleri temin edilerek, faturalardaki yazı ve imzaların sanıklara ait olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması, faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişiler dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları ve sanıkları tanıyıp tanımadıklarının sorulması ve tüm bunların sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.