MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Suçtan doğrudan zarar görmesi nedeniyle kamu davasına katılma hakkı bulunan ve duruşmada sanıklar hakkında şikayetçi olan ancak katılmasına karar verilmeyen müşteki sanıklar ..., ... ve ... vekillerinin süresinde temyiz dilekçesi vererek kararı temyiz etmesi karşısında, 5271 sayılı CMK"nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğundan, CMK"nin 237/2. maddesi uyarınca müştekilerin katılan, vekillerinin de katılan vekili olarak davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
1) Katılan sanık ..., sanıklar ... ve ... müdafiinin, katılan sanık ..., sanıklar ... ve ... hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine dair temyiz isteminin reddine dair 26/02/2016 tarihli ek karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tayin olunan cezanın, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizinin mümkün olmadığı, bu nedenle temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararda usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından, bu karara yönelik itirazının 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 315/2. maddesi gereğince reddine ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA,
2) Katılan sanıklar ..., ..., ..., sanıklar ... ve ... hakkında hakaret suçlarından verilen beraat hükümlerinin incelenmesinde; Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanık müdafiilerinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA;
3) Katılan sanıklar ... ve ... hakkında ..."a karşı kasten yaralama suçundan dolayı verilen mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine; Ancak:
a) Karşılıklı kavga şeklinde gerçekleşen olayda sanıklarında yaralandığının anlaşılması karşısında, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanıklar lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
b) Hüküm fıkrasında, “ gerekçe gözetilerek sanıklar lehine TCK"nın 62. Maddesinin uygulanmasının haklı kılacak yasal koşul kabul edilmediğinden “ denildiği halde, bu maddenin uygulanmamasına yönelik gerekçe gösterilmeden haklarında 5237 sayılı TCK"nın 62. maddesinin uygulanmaması,
c) Adli sicil kaydına göre sabıkası bulunmayan sanık ..."ın katılan ......"ın maddi zararlarını tazmin edip etmediği araştırılıp sonucuna göre hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağına karar verilmesi gerekirken, işlenen suçun özelliği ve kemik kırığı yaralanması gibi yasal olmayan gerekçelerle sanık ... hakkında 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.