MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 28/11/2006 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 31/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının tüfek ile ateş ederek kendisini sol bacağından yaraladığını belirterek iş gücü kaybı ve tedavi giderleri nedeniyle uğramış olduğu maddi; duymuş olduğu elem ve üzüntü nedeniyle manevi zararlarının giderilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının 16/11/2003 tarihinde davalı tarafından tüfek ile ateş edilmek suretiyle sol bacağından yaralandığı, bu eylem nedeniyle davalının Kumru Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/58 esas, 2006/118 karar sayılı ilamı ile cezalandırılmasına karar verildiği, dosyanın Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından 15/03/2010 tarihinde onanarak kesinleştiği, Trabzon Adli Tıp Grup Başkanlığı Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 11/04/2014 tarihli raporunda; davacının söz konusu yaralanma neticesinde gerek hastane, gerekse hastane dışında yaralarının iyileşmesi ve mevcut haliyle olağan yaşamına dönebilmesi için ihtiyaç duyduğu sürenin 3 (üç) ay olduğu, davacıda sürekli iş görmezlik halinin bulunduğu, sürekli iş görmezlik oranının %43 (yüzde kırküç) olduğunun bildirildiği, tazminat hukuku ve hesabı esasları içinde yapılan hesaplama sonucunda davacının 146.193,58 TL zararı bulunduğu gerekçesiyle maddi tazminat talebinin kabulüne; manevi tazminat talebi açısından, tarafların kusur durumları ve sosyal ekonomik durumları, yaralanma sonucu davacıda meydana gelen maluliyet oranı, hakkaniyet ilkeleri göz önünde bulundurularak talebin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden; hükme esas alınan 15/09/2014 havale tarihli tazminat hesabı bilirkişi raporunda, davacının iş gücü kaybının hesaplanmasında Trabzon Adli Tıp Grup Başkanlığı Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 11/04/2014 tarihli raporuna dayanıldığı, bu raporun Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kayıp Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği’ne göre tanzim edildiği, ayrıca her ne kadar anılan adli tıp raporunda davacının maluliyet oranı %43 olarak hesaplanmış ise de hesap bilirkişisinin tazminat hesabını %49 maluliyet oranı üzerinden yaptığı anlaşılmaktadır. Şu halde, 2659 sayılı Adli Tıp Kurumu Kanunu’nun 16/II-c maddesi gereğince, meslekte kazanma gücü kaybı konusunda bilimsel ve teknik görüşlerini bildirmekle görevli Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu’ndan alınacak Sosyal Sigortalar Sağlık İşlemleri Tüzüğü’ne uygun bir rapor ile davacının sürekli iş göremezlik oranının belirlenmesi, tazminat hesabının buna göre yapılarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekmektedir. Açıklanan bu nedenle, mahkemece yukarıda yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) sayılı bentte açıklanan nedenle BOZULMASINA, diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte açıklanan nedenle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.