Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 52, 52/4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla Nallıhan istikametinden Ankara istikametine seyir halindeyken Bağkur Kavşağı"na geldiği esnada, aracı ile kavşağı takiben ters şeride girerek, Ankara istikametinden Nallıhan istikametine seyir halinde olan katılanın sevk ve idaresinde bulunan motosiklet ile çarpışması neticesinde, katılan ... "ın kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda, TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kaza yerinin kesin olarak belirlenemediğine, kusur durumuna, hakkında takdiri indirim nedenlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 20.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.