Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/13620 Esas 2017/1460 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 18/06/2015 tarih ve 2015/149-2015/303 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı şirketin müvekkili aleyhine 103.724,82 TL asıl alacak üzerinden icra takibi başlattığını, müvekkilinin icra takibine itiraz süresini kaçırdığı için haciz baskısı nedeniyle icra dosyasına talep edilen miktarı depo ettiğini, davalı şirketin müvekkilinin lehtarı olduğu bonolarda asıl borçlu dava dışı üçüncü şahısların borçlarına müteselsil kefil olduğunu ve borçlular tarafından ödenmeyen toplam 67.622,80 TL’nin davalının cari hesabından tahsil edildiğini, müvekkili şirketin davalıya 36.102,02 TL borcunun bulunduğunu ileri sürerek müvekkil şirketin davalı şirkete 67.622,80 TL borcu olmadığının tespitine ve fazladan yatırılan 67.622,80 TL ve tüm ferilerinin istirdadına ve davalı aleyhine kötü niyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacı tarafın dava açmada hukuki yararı bulunmadığını, hukuken geçerli bir takas definden söz edilmesinin mümkün olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; takasın iki şahsın karşılıklı olarak birbirlerine borçlu oldukları takdirde mümkün olacağı, davacının borçlu olduğunu kabul ettiği 103.724,82 TL’yi ödedikten sonra kendisinin de alacaklı olduğunu ileri sürerek takas/mahsup nedeniyle borçlu bulunmadığının tespitini isteyemeyeceği ve istirdat isteminde bulunamayacağı, ayrıca davacının talebi üzerine icra dosyasında ihtiyati tedbir kararı uygulanarak alacaklının alacağına geç kavuşmasına sebebiyet verildiği gerekçesiyle davanın reddine ve menfi tespiti istenilen alacağın % 20’si oranında icra inkar tazminatının davacıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.