Taraflar arasındaki “rucuen tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 10. Asliye Hukuk Mahkemesince, davanın kabulüne dair verilen 02.06.2010 gün ve 2009/468 E.-2010/202 K. sayılı kararın incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 16.12.2010 gün ve 2010/13537-13143 sayılı ilamı ile;
(...1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazına gelince; davacı, Türk Halter Ulusal Takım kampında bulunan sporcuların, uluslararası halter kuruluşlarınca yapılan uyarıcı (doping) denetimleri sırasında çeşitli nedenlerle kendi yerlerine örnek (numune) vermek üzere başkalarını kullanmaları ve daha önce yapılan uyarıcı denemeleri sırasında yaşanan bazı usulsüzlükler nedeni ile Türkiye Halter Federasyon"una verilen para cezasının, Federasyon başkanı, teknik direktörü ve antrenörü olarak görev yapan davalılardan alınmasını istemiştir.
Yerel mahkemece istemin reddine ilişkin olarak verilen ilk karar Dairemizce; olayda davalıların kusurları bulunduğu belirtilerek, "…dava konusu edilen cezanın sadece ağustos ve eylül ayında yapılan denetimlere uygun davranmamak nedeni ile mi verildiği; yoksa, daha önce bazı sporcuların doping testlerinde dopingli çıkması nedeni ile verilen cezaların yeterli olmadığı izlenimi edinilmesi üzerine devam eden olayların sürekliliği gözetilerek, tümünün mü cezalandırılmasının amaçlandığı belirlenerek zararın kapsamının saptanması, daha sonra da davalılardan her birinin eylemlerinin zarardaki etkisinin ne miktarda olduğuna karar verilmelidir…” gerekçesiyle bozulmuştur.
Yerel mahkemece bozmaya uyularak alınan 30.03.2010 günlü bilirkişi kurul raporunda; 06.09.2005"deki hazırlık kampında yapılan usulsüzler nedeniyle verilen 100.000 $ para cezasının belirlenmesinde önceki olayların da gözetildiği ancak, önceki olayların ve aykırılıkların cezası olmadığı, tazminat sorumluluğunun %30’unun davalılara ve %70"inin de olaya karışan ya da olayla ilişkili durumda olan sporculara ait olması gerektiği, buna göre davalıların sorumluluğunun 100.000 $"ın %30"u olan 30.000 $ ile sınırlı olması gerektiği, davalılardan Federasyon Başkanı olan H...A...un dava konusu cezalandırılmaya neden olan uyarıcı testi usulsüzlüğünde kusurunun bulunmadığı, diğer üç davalının olaydaki kusur ve sorumluluklarının eşit olup 30.000 $ tutarındaki tazminat sorumluluğunun davalılar arasında eşit olarak paylaştırılmasının hakkaniyete uygun olacağı belirtilmiştir.
Yerel mahkemece, bozma kararında belirtilmediği ve kendilerine bu konuda görev verilmediği gerekçesiyle bilirkişi raporundaki görüşlere değer verilmeyerek 100.000 $ tutarındaki zararın davalılardan ortaklaşa ve dayanışmalı olarak (müştereken ve müteselsilen) alınmasına karar verilmiştir.
Bilirkişi raporunda; Federasyon Başkanı olan davalılardan H...A.."un, kusurunun bulunmadığı yönündeki görüş, dosya içeriğine ve bozma kapsamına uygun değil ise de belirlenen sorumluluk tutarı ve kusur oranları dosya içeriğine ve olayın oluş biçimine uygundur. Yerel mahkemece uyulan bozma kararında, davalılardan her birinin eylemlerinin zararda etkisinin ne miktarda olduğunun belirlenmiş ve her bir davalının kusur oranının belirlenmesi istenmiştir. Bozmaya uyularak buna göre bilirkişiden rapor alınmış ise de davalıların zarardan ne miktarda sorumlu olacaklarına ilişkin bozma gereği yerine getirilmemiştir.
Yerel mahkemece, bozma kararında davalıların her birinin eyleminin zarara ne miktar etkili olduğunun belirlenmesi gerektiğinin belirtildiği gözetilerek, tüm davalılara verilen toplam %30 orandaki kusur temel alınıp her bir davalının %7.5 kusur oranına göre ayrı ayrı sorumlu tutulması gerekirken, davalıların zararın tamamından sorumlu tutulmuş olmaları usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDENLER : Taraf vekilleri
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, Uluslar arası Halter Federasyonunca verilen para cezasının rucuen tahsili istemine ilişkindir
Davacı vekili, 06.09.2005 tarihinde uluslararası görevlilerce Milli Takım kampında yapılan müsabaka dışı doping kontrolleri sırasında 3 sporcunun, olmayan sporcuların yerine teste girmeye çalışması bir sporcunun da testi reddetmesi sebebi ile Uluslararası Halter Federasyonu tarafından, Türkiye Halter Federasyonuna 100.000 Amerikan para cezası verildiğini, Gençlik Spor Genel Müdürlüğünce para cezasının ödenmemesi hususunun Türkiye Halter Federasyonuna ihtar edilmesine rağmen 01.06.2006 tarihinde 100.000 Amerikan dolarının ödendiğini, olayın meydana gelmesinde davalıların sorumlu olduklarını belirterek 100.000 Amerikan dolarının ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar O...N..V.. ve M..S...vekili, müvekkillerinin Ankara Demir Spor Kulübü’nün daimi kadro karşılığında halter antrenörü olarak görev yaptıklarını Türkiye Halter Federasyonu ile resmi bir ilişkileri bulunmadığını, herhangi bir ücret almadan fahri olarak görev yaptıklarını sadece uluslararası başarıların elde edilmesi ile kendilerine prim verildiğini davalıların idari görev ve sorumluluklarının bulunmadığını ileri sürerek husumet itirazında bulunduktan sonra olayda müvekkillerine somut bir kusur izafe edilmediğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Davalı H...A...vekili, Türkiye Halter Federasyonu Başkanı olarak görev yapan müvekkilinin sorumlu olduğu sonucuna varılan Teftiş Kurulu raporunun kabulünün mümkün olmadığını, Mevzuatta federasyon başkanının yetki ve sorumluluklarının belirtildiğini, 22.11.1993 tarih 21766 sayılı “GSGM Spor Federasyonları’nın Teşkilatı Çalışma, Görev, Yetki ve Sorumlulukları Yönetmeliği” federasyon başkanının görev, yetki ve sorumlulukları ile ilgili 10 maddesinin b bendinde başkanın görevlerinden birinin de “Başkan olarak kurulların düzenli ve koordineli çalışmasını sağlamak” olduğunun belirtildiğini, müvekkilinin olay sebebiyet veren sporcu ve antrönerlere gerekli cezalar verilerek uluslar arası federasyona bildirildiğini, ayrıca müvekkilinin olay günü Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu giriş sınavlarında görevli olduğundan mevzuat gereği sorumlu kişilere yetki ve sorumluluk vererek Ankara dışına resmi görevli olarak çıktığını, müvekkilinin ne olay sırasında ne de olay sonrasında gözetim, denetim ve sevk ve idarede zafiyet gösterdiğini, rucu davalarında kuralın kişilerin kusurları oranında sorumlu tutulması olduğunu bu nedenle eyleme katılanların varsa hangi derece de kusurlu oldukları belirlenerek sonucuna göre sorumlu tutulmaları gerektiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Davalı Ö...Ö...vekili, Müvekkilinin, Milli Takım teknik direktörü olarak görev yaptığını görev ve sorumluluklarını yerine getirdiğini olayda bir kusuru bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Yerel Mahkemece; davanın kabulüne dair verilen karar; Özel dairece, yukarıda metni aynen yazılı gerekçelerle davalılar H.. A.., M.. S.. ve O..N..V..lehine bozulmuştur.
Mahkemece verilen direnme kararı, davalılar vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Davalı Ö.. Ö... vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hukuk Genel Kurulu’ndaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, davanın kabulüne ilişkin hükmü temyiz etmeyen davalı Ö...Ö...’ün direnme kararını temyizinin mümkün bulunup bulunmadığı ön sorun olarak incelenmiştir.
Bilindiği üzere, hukuki yarar dava şartı olduğu kadar, temyiz istemi için de aranan bir şarttır. İlk hükmü temyiz etmemiş olan müdahil, diğer müdahilin temyizi üzerine verilen bozma kararından yararlanamaz. Çünkü ilk hüküm, hükmü temyiz etmemiş olan davalı Ö..Ö...bakımından kesinleşmiştir.
Bu durumda eldeki davada önceki kararı temyiz etmeyen davalı Ö.. Ö.. ‘ün direnme kararını temyizde hukuki yararı bulunmamaktadır.
O halde, davalı Ö..Ö.vekilinin direnme hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmelidir.
2-Hukuk Genel Kurulu’ndaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, davalılar Ö...Ö..ve Muharrem Süleymanoğlu vekili Av.D..A.. tarafından verilen önceki kararın temyizine ilişkin 06.10.2010 havale tarihli temyiz dilekçesinin başlık kısmında davalı olarak M.. S..yazılıp dilekçenin sonunda da M..S...vekili yazılarak imzalanmasının Ö..Ö..yönünden de kararın temyiz edilmiş sayılıp sayılamayacağı hususu ön sorun olarak incelenmiştir.
Dilekçe içeriği incelendiğinde yerel mahkeme kararının Ö..Ö.. yönünden de temyiz edildiğinin kabulü gerektiğine oybirliği ile karar verilerek ön sorun aşılmıştır.
Davalılar O..N..V...ve M... S.. vekili ile H..A...vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, somut olayda zararın meydana gelmesinde tüm davalıların toplam kusur oranının % 30 olduğu anlaşıldığından, temyiz eden davalılar O..N..V.. M..S.. ve H..A...”un ayrı ayrı %7,5 oranındaki kusurları dikkate alınarak sonuca gidilmesine ilişkin Daire Kararının yerinde olduğu görülmüştür.
Bu nedenle, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
S O N U Ç : 1)-Yukarıda (1) nolu bentte belirtilen nedenlerle, davalı Ö.. Ö..k vekilinin direnme hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin REDDİNE,
2)-Davalılar O..N..V. M..S. vekilleri ile .... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici Madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, aynı Kanunun 440.maddesi uyarınca 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14.11.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.
