Tefecilik suçundan şüpheliler ..., ..., ..., ... ve ... haklarında yapılan soruşturma evresi sonunda Hatay Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 08.09.2020 tarihli ve 2017/10141 soruşturma, 2020/8360 sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik itirazın reddine ilişkin Hatay 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 23.09.2020 günlü, 2020/3939 Değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5271 sayılı Kanunun 160. maddesi uyarınca Cumhuriyet savcısının, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlaması gerektiği, aynı Kanunun 170/2. maddesi gereğince yapacağı değerlendirme sonucunda, toplanan delillerin suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturduğu kanısına ulaştığında iddianame düzenleyerek kamu davası açacağı, aksi halde ise anılan Kanunun 172. maddesi gereği kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair karar vereceği, buna karşın Cumhuriyet savcısının 5271 sayılı Kanunun kendisine yüklediği soruşturma görevini yerine getirmediği,ortada kanuna uygun bir soruşturmanın bulunmadığı durumda, söz konusu Kanunun 173/3. maddesindeki koşullar oluşmadığından itirazı inceleyen mercinin Cumhuriyet Savcısının soruşturma yapmasını sağlamak maksadıyla itirazın kabulüne karar verebileceği yönündeki açıklamalar karşısında,
Dosya kapsamına göre müştekinin, bankaya borçlarını kapatabilmek için tefecilik yapan şüphelilerden her ay 2.500 Türk lirası faiz olmak üzere ve toplamda 125.000 Türk lirası geri ödemek şartıyla 85.500 Türk lirası borç para aldığını, borcuna teminat olarak 600.000 Türk lirası değerindeki taşınmazını şüphelilerden ..."a devrettiğini, anlaşmalarına uygun olarak borcunu tamamen ödediğini ancak şüphelilerin daha fazla para isteyerek teminat olarak kendilerine devrettiği taşınmazını iade etmediklerini ve tahliye davası açtıklarını belirterek şikayetçi olması üzerine başlatılan soruşturma sonunda, Hatay Cumhuriyet Başsavcılığınca şüphelilerin üzerlerine atılı tefecilik suçunu işlediklerine dair kamu davası açmaya yeterli somut delil elde edilemediği, taraflar arasındaki alışverişin hukuki ihtilaf mahiyetinde olduğu gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmiş ise de, dosya kapsamında dinlenen tanıkların müştekiyi doğrular mahiyetteki beyanları, kolluk tarafından tanzim edilen şüphelilerin tefecilik yaptığı konusunda çevreden duyum elde edildiğine dair 07.09.2017 tarihli araştırma tutanağı karşısında, şüphelilerin adına kayıtlı taşınmazların araştırılarak, tespit edilecek taşınmazların ve ayrıca arama sonucunda ele geçirilen tapu kayıtlarının ait olduğu taşınmazların önceki maliklerinin tespit edilerek tanık olarak dinlenmesi ve taşınmazlarının ne şekilde ellerinden çıktığının sorulması gerektiği cihetle, eksik soruşturma ile verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik itiraz üzerine soruşturmanın genişletilmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde itirazın reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 03.06.2021 günlü, 94660652-105-31-17484-2020-Kyb sayılı yazılarına istinaden dosya Daireye gönderilmekle tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Kanun yararına bozma talebine konu suçla ilgili sevk maddesine, kararın içeriğine,Yargıtay Kanununun 14. maddesine, Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 23.01.2020 günlü, 2020/1 sayılı iş bölümü kararı ile anılan kararın Yargıtay Ceza Daireleri Ortak Hükümler kısmında yer alan 5. madde düzenlemesine ve Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 09.07.2021 günlü, 31536 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 02.07.2021 tarihli, 211 sayılı kararına göre temyiz incelemesini yapma görevi Yargıtay 5. Ceza Dairesine ait bulunduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, esası incelenmeyen dosyanın görevli Daireye gönderilmesine, 06.12.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.