Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6776 Esas 2019/2279 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6776
Karar No: 2019/2279
Karar Tarihi: 19.02.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6776 Esas 2019/2279 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Bu suçun uzlaşmaya tabi olması nedeniyle soruşturma aşamasında usulüne uygun olarak uzlaştırma işlemleri yapılmış, ancak sonuç alınamamıştır. Sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine yönelik bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir. Yapılan yargılamaya, delillere ve kanaat oluşumuna uygun olarak, sanık müdafiinin kusur durumuna göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiği hükmedilmiştir. Ancak, sanığın hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında esas tam gün sayısının gösterilmemesi hatalı olarak gerçekleştiği için bu nedenle hüküm bozulmuştur. Hükmün yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda CMK'nın 322. maddesi gereğince düzenlenmesi ve hapis cezasının TCK'nın 50/1-a maddesi gereğince 300 tam gün adli para cezasına çevrilmesi ve TCK'nın 52/2. maddesi gereğince 6000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasının uygun olduğu belirtilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır:
- TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri
- 5271 sayılı CMK'nın 253/1 ve 254. maddeleri
-

12. Ceza Dairesi 2017/6776 E. , 2019/2279 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçu 5271 sayılı CMK’nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olup, soruşturma aşamasında usulüne uygun olarak uzlaştırma işlemleri yapılmış ise de sonuç alınamadığından kamu davası açıldığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine yönelik bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında esas tam gün sayısınının gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün “4. ve 5.” bentleri çıkarılarak yerine, “Hükmedilen hapis cezasının, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler göz önünde bulundurularak TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince 300 tam gün adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20,00 TL olarak hesabıyla 6000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.