Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4076 Esas 2018/6219 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4076
Karar No: 2018/6219
Karar Tarihi: 18.09.2018

Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4076 Esas 2018/6219 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kişisel kullanım amacıyla kenevir ekmiştir ancak ele geçirilen köklerin miktarı kişisel kullanımı aşmaktadır. Mahkeme, başka delil olmadıkça kişisel kullanım kapsamında 20 köke kadar dikili kenevirin değerlendirilebileceğini belirtmiştir. Sanığın suçu, esrar elde etmek için kenevir ekmek suçunu oluşturmasına rağmen kendisi tarafından kullanılmak üzere uyuşturucu veya uyarıcı madde etkisi doğuran bitkileri yetiştirmek suçundan hüküm kurulmuştur. Ancak dava zamanaşımı gerçekleştiği için sonuca etkili görülmemiştir. 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin (e) bendi ve 67. maddesinin 4. fıkrasına göre öngörülen 12 yıllık uzatmalı dava zamanaşımı süresi dolmuştur. Bu nedenle sanık hakkındaki kamu davası zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. Kanunlar: 2313 sayılı Kanun’un 23. maddesi, TCK’nın 191. maddesinin 1. fıkrası, 5377 sayılı Kanun, 5560 sayılı Kanun’un 14. maddesi, 5252 sayılı Kanun’un 6. maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesi, 67. maddesinin 4. fıkrası, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 223. m

10. Ceza Dairesi 2017/4076 E. , 2018/6219 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ADANA 4. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kenevir ekme
Hüküm : Kendisi tarafından kullanılmak üzere uyuşturucu veya uyarıcı madde etkisi doğuran bitkileri yetiştirme suçundan mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın evinin bahçesinde dikili olarak ele geçirilen, boyları 40-50 cm arasında değişen toplam 50 kök kenevirden, olgunlaştığında elde edilecek esrarın, kişisel kullanımı için gerekli miktardan fazla olacağından, Dairemizin genel uygulamalarına göre, başka delil yoksa 20 köke kadar dikili kenevirin kişisel kullanım kapsamında değerlendirilebileceği, bu nedenle fiilinin 2313 sayılı Kanun’un suç tarihinde yürürlükte olan 23. maddesinin son fıkrasında düzenlenen “esrar elde etmek için kenevir ekme” suçunu oluşturduğu halde, TCK’nın 191. maddesinin 1. fıkrasında yer alan ve 5377 sayılı Kanun"la metinden çıkarılan “kendisi tarafından kullanılmak üzere uyuşturucu veya uyarıcı madde etkisi doğuran bitkileri yetiştirme” suçundan hüküm kurulması, dava zamanaşımı gerçekleştiği için sonuca etkili görülmemiştir.
19/12/2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile değişik 5252 sayılı Kanun"un 6. maddesinin 2/b fıkrası ile 01/06/2005 tarihinden önce yürürlüğe girmiş kanunlarda ""Hapis cezalarında kanunlarda aksine bir hüküm yoksa alt sınır 1 ay, üst sınır 5 yıl olarak uygulanır"" düzenlemesi gözetilerek yapılan incelemede;
Suç tarihinden temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi ve 67. maddesinin 4. fıkrası nazara alındığında öngörülen 12 yıllık uzatmalı dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 18/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.