Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/9480 Esas 2015/4401 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/9480
Karar No: 2015/4401
Karar Tarihi: 08.06.2015

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2014/9480 Esas 2015/4401 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı Ticaret Mahkemesi tarafından verilmiştir ve dava, 21.240,00 TL asıl alacak ve 1.044,83 TL işlemiş faiz talebinin tahsili istemiyle başlatılan takibe vaki itirazın iptali istenmesi üzerine açılmıştır. Mahkeme, davanın kısmen kabulüyle 21.240,00 TL asıl alacak üzerinden itirazın iptaline karar vermiş, 1.044,83 TL işlemiş faiz talebi yönünden ise davanın reddine hükmetmiştir.
Kararda, Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 427. Maddesinde öngörülen kesinlik sınırının 2014 yılı için 1.890,00 TL olduğu ve 5236 sayılı Kanunun 19. Maddesiyle HUMK'na eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranının da dikkate alınması gerektiği açıklanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5219 Sayılı Kanun
- Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 427. Maddesi
- 5236 sayılı Kanunun 19. Maddesi
- Ek-Madde 4.

23. Hukuk Dairesi 2014/9480 E. , 2015/4401 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
.
-KARAR-

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. Maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2014 yılı için 1.890,00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, 21.240,00 TL asıl alacak, 1.044,83 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 22.284,83 TL"nin tahsili istemiyle başlatılan takibe vaki itirazın iptali istenmiş mahkemece davanın kısmen kabulü ile 21.240,00 TL asıl alacak üzerinden itirazın iptaline, 1.044,83 TL işlemiş faiz talebi yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı aleyhine reddedilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde iadesine, 08.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.