Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 29.06.2018 tarih ve 2018/8490 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 05.07.2018 tarih ve KYB-2018/58050 sayılı ihbarname ile;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...’un, anılan Kanun’un 359/a-2 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62. maddeleri gereğince 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanunun 51.maddesi gereğince cezanın ertelenmesine dair İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/03/2012 tarihli ve 2011/745 esas, 2012/139 sayılı kararının 02/04/2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle cezanın aynen infazına ilişkin İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/01/2015 tarihli ve 2011/745 esas, 2012/139 sayılı kararının itiraz edilmeksizin kesinleşmesini takiben yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine dair aynı Mahkemenin 06/02/2018 tarihli ve 2011/745 esas, 2012/139 sayılı ek kararına yapılan itirazın reddine ilişkin İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/03/2018 tarihli ve 2018/142 değişik sayılı kararının "Dosya kapsamına göre, sanığın 2006 yılı vergi incelemesine esas olmak üzere defter ve belgelerini ibraz etmesine ilişkin ihtar yazısının eski eşine yapıldığını ve her ne kadar o tarihte eski eşiyle boşanmamış olsa dahi fiilen ayrı yaşadıklarını, yapılan tebligattan haberdar olmadığını, defter ve belgeleri kasıtlı olarak gizlemediğini; o dönemde yaşamış olduğu ödeme güçlüğü nedeniyle muhasebecisinde ve işyeri sahibinde bulunan defter ve belgeleri alıp ibraz edemediğini beyan etmesi karşısında, sanığın eski eşi, muhasebecisi ve işyeri sahibinin tanık olarak dinlenmesi ve toplanan tüm deliller değerlendirilerek sanığın hukukî durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve soruşturmayla verilen mahkûmiyet kararına karşı yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin karara karşı yapılan itirazın merciince kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; 5271 sayılı CMK’nin Üçüncü Kısım Üçüncü Bölümünde, “yargılamanın yenilenmesi” nin “Olağanüstü Kanun Yolları” arasında sayıldığı, kesinleşmiş bir hükümle sonuçlanan davanın hükümlü lehine yargılamanın yenilenmesi yoluyla tekrar görülebilmesi için 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 311. maddesi uyarınca;
a)Duruşmada kullanılan ve hükmü etkileyen bir belgenin sahteliğinin anlaşılması,
b)Yemin verilerek dinlenmiş olan bir tanık veya bilirkişinin hükmü etkileyecek biçimde hükümlü aleyhine kasıt veya ihmal ile gerçek dışı tanıklıkta bulunduğu veya oy verdiğinin anlaşılması,
c)Hükme katılmış olan hakimlerden birinin, hükümlünün neden olduğu kusur dışında, aleyhine ceza kovuşturmasını veya bir cezayla mahkumiyetini gerektirecek biçimde görevlerini yapmada kusur etmiş olması,
d)Ceza hükmünün, Hukuk Mahkemesi"nin bir hükmüne dayandırılmış olup da bu hükmün kesinleşmiş diğer bir hükümle ortadan kaldırılmış olması,
e)Yeni olaylar veya yeni deliller ortaya konulup bunlar yalnız başına veya önceden sunulan delillerle birlikte gözönüne alındıklarında, sanığın beraatini veya daha hafif bir cezayı içeren kanun hükmünün uygulanmasıyla mahkum edilmesini gerektirecek bir nitelikte olması,
f)Ceza hükmünün, İnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Sözleşmenin veya eki protokollerin ihlâli suretiyle verildiğinin ve hükmün bu aykırılığa dayandığının, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kesinleşmiş kararıyla tespit edilmiş olmasının gerektiğinin belirtildiği,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.03.2014 tarihli ve 2012/3-909 Esas-2014/121 Karar sayılı ilamında yer alan, “Delil ve olayların, yargılamanın yenilenmesi nedeni olarak kabul edilebilmesi için "yeni" olması gerekmektedir. Hükmü veren mahkemeye bildirilmemesi sebebiyle, hükümde dikkate alınmamış olan her olay ve delil hükümlü tarafından bilinip bilinmemesi önemli olmaksızın "yeni" olarak nitelendirilmektedir. Olay ya da delilin yeniliği, olayın kesin hükümden sonra meydana gelmiş olmasıyla değil, kesinleşmiş olan hükmün verilmesi sırasında değerlendirilip değerlendirilmediği ile bağlantılıdır. Kesin hükümden önce meydana gelen ancak mahkemenin bilgisine sunulmayan ya da mahkeme tarafından değerlendirilmeyen deliller ve olaylar da "yeni" sayılmalıdır. Bu doğrultuda hükmü veren mahkemeye bildirilmediğinden yargılama yapılırken değerlendirilemeyen her türlü olgu ve delil de "yeni" sayılmaktadır.” şeklindeki açıklamalar ile somut olay birlikte değerlendirildiğinde; hükümlü müdafiinin 02.02.2018 havale tarihli dilekçesinde dile getirdiği hususların yargılama sırasında alınan savunmasında hükümlü tarafından da dile getirilen ve mahkemece kabul edilmeyen hususlara ilişkin olduğu, bu doğrultuda yargılama aşamasında yerel mahkemece temas edilen, bilgi sahibi olunan, incelenen ve hüküm verilirken göz önüne alınan bir delile ilişkin olarak yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunmanın mümkün olmadığı; yargılamanın yenilenmesi kurumu, kesin hükme karşı öngörülen olağanüstü yasa yolları arasında yer aldığından, bu yola başvurulabilmesi için ortaya konulan gerekçelerin, yeniden yargılamaya başlanmasını gerektirecek nitelik, önem ve ciddiyete sahip olmasının gerektiği, olayda CMK‘nin 311. maddesinde sınırlı olarak sayılan sebeplerden herhangi birisinin gerçekleşmediği anlaşılmakla; İzmir 15. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.02.2018 tarih ve 2011/745 Esas-2012/139 Karar sayılı sanık müdafiinin sanık lehine yapmış bulunduğu yargılamanın yenilenmesi talebinin kabule değer olmadığından reddine ilişkin vermiş olduğu karara karşı yapılan itirazın reddine dair İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 09.03.2018 tarih ve 2018/142 D.İş sayılı kararı usul ve yasaya uygun olduğundan, yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteminin CMK"nin 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 24.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.